تأثير 12 هفته تمرين هوازي با و بدون محدوديت كالري بر شاخص‌هاي متابوليك و سطوح پلاسمايي ويسفاتين در زنان يائسه‌ي سالمند

مقدمه: مطالعات قبلي توصيه كرده‌اند كه تركيب محدوديت كالري و تمرين ورزشي هوازي، نسبت به تمرين هوازي به تنهايي، براي بهبود شاخص‌هاي متابوليك و سطوح ويسفاتين زنان سالمند چاق بهتر است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثر 12 هفته تمرين هوازي با و بدون محدوديت كالري بر سطوح پلاسمايي ويسفاتين و شاخص‌هاي متابوليك در زنان يائسه‌ي سالمند بود. روش‌ها: 60 نفر از زنان يائسه‌ي سالمند با سن 80-60 سال، به طور تصادفي در يكي از 3 گروه 20 نفري تمرين هوازي به همراه رژيم غذايي، تمرين هوازي و رژيم غذايي به تنهايي قرار گرفتند. افراد در گروه رژيم غذايي و ورزش، علاوه بر داشتن برنامه‌ي رژيم غذايي، يك برنامه‌ي تمرين هوازي شامل 45-25 دقيقه، 3 بار در هفته با شدت 75-50 درصد حداكثر ضربان قلب را به مدت 12 هفته اجرا كردند. نشانگرهاي متابوليك و سطوح ويسفاتين پلاسمايي در حالت پايه و پايان مطالعه اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: پس از 12 هفته مداخله، كاهش قابل توجهي در كلسترول، تري‌گليسريد، ليپوپروتئين كم‌چگال، گلوكز، انسولين، مقاومت انسولين و سطوح ويسفاتين پلاسما در هر سه گروه و افزايش معني‌داري در ليپوپروتئين پرچگال در دو گروه تركيبي و ورزش به تنهايي مشاهده شد (0/05 P). تغييرات بين گروهي تفاوت معني‌داري در كلسترول تام، ليپوپروتئين كم‌چگال و تري‌گليسيريد زنان يائسه‌ي سالمند پس از 12 هفته مداخله را نشان داد (0/05 P). نتيجه‌گيري: تمرين هوازي همراه با محدوديت كالري متوسط، موجب كاهش قابل توجه در نشانگرهاي متابوليك و سطوح ويسفاتين پلاسما در زنان يائسه‌ي سالمند مي‌شود.