بررسي مقايسه‌اي تأثير تجويز دزهاي متفاوت لابتالول وريدي قبل از القاي بيهوشي بر پاسخ قلبي - عروقي بعد از لارنگوسكوپي و لوله‌گذاري تراشه

مقدمه: اين مطالعه با هدف تعيين تأثير تجويز دزهاي متفاوت لابتالول وريدي قبل از القاي بيهوشي بر پاسخ قلبي- عروقي بعد از لارنگوسكوپي و لوله‌گذاري تراشه در مقايسه با گروه شاهد طراحي و اجرا شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 180 بيمار تحت عمل جراحي در چهار گروه 45 نفره توزيع شدند. به ترتيب 0/4، 1/0 و 2/0 ميلي‌گرم/كيلوگرم لابتالول و نرمال سالين در 5 دقيقه قبل از لارنگوسكوپي به طريق وريدي به ايشان تزريق شد و تغييرات همودينايك در طي لارنگوسكوپي در چهار گروه مقايسه شد. يافته‌ها: طي مدت مطالعه، هيچ بيماري از گروه 0/4 ميلي‌گرم/كيلوگرم و 1 ميلي‌گرم/كيلوگرم لابتالول دچار تاكي‌كاردي و برادي‌كاردي نشد، اما گروه 2 ميلي‌گرم/كيلوگرم لابتالول، در بدو لارنگوسكوپي در دقايق 1، 3، 5، 10، 30 و 60 به ترتيب 13/3، 2/2، 11/1، 37/8، 28/9 و 24/4 درصد دچار برادي‌كاردي شدند. در گروه شاهد 7 بيمار (615/6 درصد) دچار برادي‌كاردي شدند و بروز برادي‌كاردي از دقيقه‌ي 5 تا دقيقه‌ي 60 بين چهار گروه اختلاف معني‌دار داشت (0/050 P). در مدت مطالعه، هيچ بيماري از دريافت كنندگان دزهاي مختلف لابتالول دچار تاكي‌كاردي نشد، اما گروه شاهد در بدو لارنگوسكوپي در دقايق 1، 3، 5 و 10 به ترتيب 11/1، 40/0، 31/1 و 20/0 درصد دچار تاكي‌كاردي شدند و اين اختلاف معني‌دار بود (0/050 P). نتيجه‌گيري: تزريق وريدي 1 ميلي‌گرم/كيلوگرم لابتالول در بيماران تحت لارنگوسكوپي با ثبات مطلوب‌تر هموديناميك و كمترين بروز برادي‌كاردي، تاكي‌كاردي و هيپرتانسيون همراه مي‌باشد و استفاده از اين دز قبل از لارنگوسكوپي، مطلوب‌تر است.