بررسي ارتباط سطح سرمي منيزيم بيماران مولتيپل تروما در بدو ورود به بخش مراقبت‌هاي ويژه با عوامل التهابي و مرگ و مير بيماران

مقدمه: كمبود برخي ميكروالمنت‌ها در بيماران مولتيپل تروما كه در بخش‌ مراقبت‌هاي ويژه بستري هستند، بسيار با اهميت است و مي‌تواند منجر به بروز اختلالات شديد و افرايش ناخوشي و مرگ و مير در اين بيماران گردد. منيزيم، از جمله كاتيون‌هايي است كه نقش اساسي در فعل و انفعالات سلولي و بسياري از اعمال حياتي بدن دارد، اما مطالعات اندكي در مورد ارتباط آن با عوامل التهابي و تأثير آن‌ها بر مرگ و مير بيماران مولتيپل تروما انجام گرفته است. از اين رو، مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين ارتباط سطح سرمي منيزيم بيماران مولتيپل تروما در بدو ورود به بخش مراقبت‌هاي ويژه با عوامل التهابي و مرگ و مير بيماران انجام شد. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، 80 بيمار مولتيپل تروما كه در سال 1394 در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) اصفهان بستري بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و ارتباط سطح سرمي منيزيم آنان با عوامل التهابي و مرگ و مير بيماران سنجيده شد. يافته‌ها: ميانگين سطح سرمي منيزيم بيماران مورد مطالعه، 0/33 ± 1/69 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر (دامنه‌ي 2/66-1/2 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر) بود و 46 نفر (57/5 درصد) داراي سطح منيزيم پايين و 34 نفر (42/5درصد) داراي سطح منيزيم طبيعي بودند. بر حسب آزمون همبستگي Pearson، بيماران هيپومنيزيمي، مدت زمان تهويه‌ي مكانيكي بيشتر، سطح اينترلوكين 1 پايين‌تر و سطح سديم و پتاسيم بالاتري داشتند. نتيجه‌گيري: سطح سرمي منيزيم با سطح سرمي اينترلوكين 1، سديم، بيلي‌روبين، پلاكت و مدت زمان ونتيلاسيون ارتباط معني‌داري داشت، اما با مرگ و مير بيماران مولتيپل تروما ارتباط معني‌داري نداشت.