بررسي اختلالات قلبي- عروقي زودرس و ديررس در كودكان مبتلا به بيماري كاوازاكي و عوامل خطر مرتبط با آن‌ها

مقدمه:بيماري كاوازاكي، يك واسكوليت حاد و خود محدود شونده با اتيولوژي نامشخص است. اختلالات قلبي عروقي، شايع‌ترين عارضه‌ي جدي بيماري كاوازاكي است.هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اختلالات قلبي عروقي زودرس و ديررس در كودكان مبتلا به كاوازاكي و عوامل خطر مرتبط با آن‌ها مي‌باشد. روش‌ها:اين مطالعه‌ي هم‌گروهي گذشته‌نگر، بر روي 85 بيمار مبتلا به كاوازاكي انجام شد. تمامي بيماران تحت اكوكارديوگرافي قرار گرفتند و همچنين، پرونده‌هاي بيماران بررسي شد. بيماران به گروه‌هاي داراي اختلالات قلبي عروقي زودرس و ديررس و فاقد اين اختلالات تقسيم شدند و بر روي داده‌ها آناليز آماري صورت گرفت. يافته‌ها:شايع‌ترين اختلال قلبي عروقي زودرس و ديررس به ترتيب، نارسايي ميترال (45/9 درصد) و نارسايي تريكوسپيد (20/0 درصد) بود. در آناليز Logistic regression، دريافت دز دوم ايمنوگلوبولين داخل وريدي (IVIG يا Intravenous immunoglobulin) با نسبت شانس 2/81 به عنوان عوامل خطر اختلال قلبي عروقي زودرس مشخص گرديد. همچنين، افراد مبتلا به اختلال قلبي عروقي در شروع بيماري، شانس بيشتري براي ابتلا به اختلالات قلبي عروقي ديررس داشتند (نسبت شانس = 7/23 و حدود اطمينان = 26/8-1/95). نتيجه‌گيري:در اين مطالعه مشخص گرديد كه افراد دريافت كننده‌ي دز دوم IVIG در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به اختلالات قلبي عروقي زودرس هستند. ابتلا به اختلالات قلبي عروقي در مرحله‌ي ابتدايي بيماري، به عنوان عامل خطر اختلالات قلبي عروقي ديررس مطرح گرديد. براي ارزيابي بهتر، مطالعاتي با حجم نمونه‌ي بيشتر و آينده‌نگر پيشنهاد مي‌گردد.