بررسي ميزان بروز فيستول پانكراس پس از انجام پانكراتيكو ژوژنوستومي در بيماران تحت جراحي Whipple

مقدمه: عمل جراحي پانكراتيكو دئودنكتومي (Whipple) درمان انتخابي براي بيماراني است كه داراي توده‌هاي خوش‌خيم يا بدخيم در ناحيه‌ي سر پانكراس مي‌باشند. آناستوموز پانكراس، به عنوان مهم‌ترين بخش اين عمل جراحي تلقي مي‌شود. فيستول پانكراس، مهم‌ترين عارضه پس از اين جراحي مي‌باشد. روش‌ها: اين مطالعه بر روي بيماران مبتلا به تومور پانكراس كه در سال‌هاي 94-1390 تحت جراحي پانكراتيكو دئودنكتومي و آناستوموز پانكراتيكو ژوژنوستومي در شهر اصفهان قرار گرفتند، انجام گرديد. با توجه به معيارها و تعاريف جدول International study group of pancreatic fistula (ISGPF)، ميزان بروز فيستول پس از جراحي Whipple در بيماران ارزيابي گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون 2^χ تحليل گرديد. 0/050 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در اين مطالعه‌ي آينده‌نگر، 82 بيمار تحت بررسي قرار گرفتند. ميزان بروز فيستول پانكراس پس از انجام آناستوموز پانكراتيكو ژوژنوستومي، 26 بيمار (31/7 درصد( بر اساس درن راست گزارش شده و بر اساس درن چپ 14 بيمار (17/0 درصد) بود. با وجود اين كه بين بروز فيستول پانكراس و اندازه‌ي مجراي پانكراس، ارتباط معني‌داري يافت شد، سن، جنس، هيستولوژي تومور و قوام پانكراس، تأثيري در بروز فيستول پانكراس نداشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، اندازه‌ي مجراي پانكراس كمتر از 3 ميلي‌متر، يك عامل خطر براي بروز فيستول پانكراس است و ميزان بروز فيستول پانكراس بر اساس محل درن متفاوت مي‌باشد.