بررسي روش‌هاي مختلف مايع ‌درماني در بيماران ضربه‌‌ي مغزي و ارتباط آن با پيامد بيماران

مقدمه: مايعات مختلفي نظير نرمال‌سالين، سالين هيپرتونيك و سرم‌كلوئيد براي جبران مايعات از دست‌رفته‌ي بدن بعد از ضربه‌ي ‌مغزي استفاده مي‌شود. اين مطالعه، با هدف بررسي تأثير تجويز محلول‌هاي مختلف بر علايم حياتي، وضعيت الكتروليت‌هاي سرمي و وضعيت اسيد و باز در بيماران پس از ضربه‌‌ي مغزي انجام شد.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي‌ تحليلي در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان، پرونده‌ي 340 بيمار دچار ضربه‌‌ي مغزي و وضعيت اسمولاريتي در آن‌ها بررسي شد. همچنين، توزيع متغيرهاي هموديناميك، گازهاي خوني، الكتروليت‌ها، نياز به ونتيلاتور و مرگ ‌و مير بر حسب وضعيت اسمولاريتي تعيين و با آزمون‌هاي آماري One-way ANOVA و Repeated measures ANOVA تحليل شد.يافته‌ها: در طي مدت اقامت بيماران در بخش مراقبت‌هاي ويژه، 74 نفر (21.8 درصد) فوت كردند. نياز به تهويه‌ي مكانيكي بر حسب نوع مايع دريافتي تفاوت معني‌داري داشت و درصد كمتري از بيماران تحت‌ درمان با مايع هيپر اسمولار (0.042 = P) (در سه گروه هيپر، ايزو و هيپو اسمولار به ترتيب 48.4، 64.4 و 56.4 درصد) نياز به تهويه‌ي مكانيكي پيدا كردند. همچنين، فراواني مرگ ‌و مير در گروه ايزو اسمولار به طور معني‌داري بيشتر از دو گروه ديگر بود (0.001 P) (در سه گروه هيپر، ايزو و هيپو اسمولار به ترتيب 15.6، 37.8 و 17.9 درصد).نتيجه‌گيري: استفاده از محلول‌هاي هيپر اسمولار در بيماران دچار ضربه‌‌ي مغزي، ثبات مطلوب‌تري را در وضعيت هموديناميك و الكتروليتي بيماران به همراه خواهد داشت و ميزان مرگ ‌و مير نيز كمتر خواهد بود. از اين رو، استفاده از محلول‌هاي هيپر اسمولار در صورتي كه تداخل مصرف در بيماران نداشته باشد، نسبت به محلول‌هاي ايزو اسمولار و هيپو اسمولار ارجحيت دارد.