بررسي معيارهاي هيستوپاتولوژيك جهت افتراق هپاتيت خود ايمن از هپاتيت‌هاي مزمن ويروسي (B و C) در نمونه‌هاي بيوپسي كبد

مقدمه: هپاتيت مزمن، يك بيماري به نسبت شايع در جامعه محسوب مي‌گردد. تشخيص افتراقي نوع هپاتيت در درمان اين بيماري اهميت زيادي دارد؛ چرا كه به كارگيري متد درماني اشتباه، مي‌تواند منجر به تشديد بيماري گردد. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين توزيع فراواني معيارهاي هيستوپاتولوژيك به انجام رسيد تا به وسيله‌ي آن راهنمايي جهت افتراق دقيق‌تر هپاتيت خود ايمن از هپاتيت‌هاي ويروسي مزمن ميسر گردد.روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي توصيفي تحليلي، 45 بيمار مبتلا به هپاتيت خود ايمن، 34 بيمار مبتلا به هپاتيت B و 33 بيمار مبتلا به هپاتيت C از نظر وجود 12 معيار هيستوپاتولوژيك مورد بررسي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي χ2 و آناليز تشخيصي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: از بين 12 شاخص مورد بررسي، 5 شاخص Interface hepatitis، فوليكول‌هاي لنفاوي در فضاي پورت، Emperipolesis، تشكيل روزت و هپاتوسيت Ground glass داراي توانايي افتراق نوع هپاتيت در بيماران مورد مطالعه بودند. درصد پيشگويي كنندگي اين معيارها براي هپاتيت خود ايمن 80 درصد، براي هپاتيت B 76.5 درصد و براي هپاتيت C، 69.7 درصد بود.نتيجه‌گيري: پارامترهاي هيستوپاتولوژيك در حد قابل قبولي مي‌توانند نوع هپاتيت را در بيماران تعيين كنند. از بين اين پارامترها، Interface hepatitis براي افتراق هپاتيت خود ايمن و هپاتيت C از هپاتيت B، فوليكول‌هاي لنفاوي در فضاي پورت براي افتراق هپاتيت C، Emperipolesis و تشكيل روزت براي افتراق هپاتيت خود ايمن و هپاتوسيت Ground glass براي افتراق هپاتيت B از دو نوع ديگر مفيد مي باشند.