بررسي آكوستيك اختلال نواي گفتار در بيماران ايراني مبتلا به آفازي بروكا با استفاده از روش Praat

مقدمه: آفازي بروكا، يك نوع آفازي است كه شايع‌ترين علت آن سكته‌ي مغزي مي‌باشد. يكي از اختلالات شايع آن بي‌نظمي در آهنگ كلام است كه مي‌تواند باعث اختلال در ارتباط بيمار شود. اين مطالعه، با هدف بررسي اختلال نواي گفتار در بيماران مبتلا به آفازي بروكا انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه، 10 بيمار آفازي بروكا و 10 نفر فرد سالم، از كلينيك و مراكز توان‌بخشي شهر اصفهان انتخاب گرديدند. بعد از ضبط صداها، داده‌هاي به دست آمده از اصوات بيماران، با استفاده از دستگاه Praat در آزمايشگاه دانشگاه اصفهان مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. طيف به دست آمده از هر لغت به دقت مورد تجزيه قرار گرفت؛ به طوري كه طول واكه، فركانس پايه و شدت هر لغت استخراج شد. يافته‌ها: طول واكه‌ي /آ/ در بيماران طولاني‌تر از افراد سالم بود و واكه‌ي قبل از هم‌خوان‌هاي انسدادي صدادار، طولاني‌تر از هم‌خوان‌هاي انسدادي بي‌صدا بود. بيماران مبتلا به آفازي بروكا، در مقايسه با گروه شاهد، از فركانس پايه‌ي كمتر و شدت بيشتري برخوردار بودند. عامل سن، اثر معني‌داري بر فركانس پايه، شدت و طول واكه داشت، اما اين اثر به صورت خطي نبود. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، آكوستيك اختلال نواي گفتار در بيماران ايراني آفازي بروكا (با استفاده از نرم‌افزار‌ Praat) بررسي شد. نتيجه‌ي اين مطالعه، مي‌تواند باعث تغيير در روش گفتار درماني و بهبود اختلالات تكلم در بيماران شود.