بررسي سابقه‌ي ميزان استفاده از خدمات سلامت روان در اقدام كنندگان به خودكشي به روش خودسوزي ارجاع شده به مركز بيمارستاني سوانح سوختگي شهيد مطهري تهران

مقدمه: خودكشي، يكي از چالش‌هاي جدي بشر امروز است. با توجه به اين كه در كشور ما، مطالعه‌اي مبني بر بررسي ميزان استفاده از خدمات سلامت روان و خودكشي به روش خودسوزي انجام نشده بود، لزوم انجام مطالعه‌اي جهت تعيين سابقه‌ي استفاده از خدمات سلامت روان در اقدام كنندگان به خودكشي به روش خودسوزي مفيد و منطقي به نظر مي‌رسيد. روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي، از آبان ماه 1392 به مدت يك سال در بيمارستان سوانح سوختگي شهيد مطهري تهران انجام شد. مراجعيني كه طي اين مدت با اقدام ‌به خودكشي به روش خودسوزي، به بخش سوانح سوختگي و اورژانس بيمارستان مراجعه نموده بودند، شناسايي و پس از اخذ رضايت‌نامه‌ي آگاهانه، پرسش‌نامه‌ي دسترسي به خدمات سلامت روان طي يك سال گذشته براي آن‌ها تكميل شد. يافته‌ها: متوسط سن افراد شركت كننده در مطالعه، 33/7 سال بود. طي يك سال قبل از اقدام به خودسوزي، 27/5 درصد از افراد مورد بررسي به روان‌پزشك، 20/0 درصد به روان‌شناس باليني و در مجموع، 37/0 درصد دست كم به يكي از اين دو گروه مراجعه داشتند. شايع‌ترين علل مراجعه‌ي افراد به روان‌پزشك به‌ترتيب، عبارت از مشكلات خواب، مشكلات خانوادگي، پرخاشگري، مسايل مرتبط با اعتياد، علايم افسردگي و علايم اضطراب بود. همچنين، 12/5 درصد افراد شركت كننده در مطالعه، طي يك سال پيش از اقدام اخير براي خودسوزي، سابقه‌ي بستري روان‌پزشكي داشتند. 57/5 درصد از افراد بررسي ‌شده، طي يك سال قبل به ساير درمانگران مراجعه كرده بودند و در كل، 62/5 درصد، دست كم يك درمانگر يا شبه درمانگر را ملاقات كرده بودند. نتيجه‌گيري: به دليل عدم آگاهي افراد اقدام كننده به خودكشي از خدمات سلامت روان و نيز وجود باورهاي نادرست در مورد اختلالات رواني و مصرف داروهاي روان‌پزشكي در اين افراد، توصيه مي‌شود اطلاع‌رساني بيشتر در قالب خدمات سلامت روان به صورت جامعه‌نگر انجام شود. اين خدمات، در ابعاد مختلف فردي، خانوادگي، اجتماعي و آموزشي افراد در معرض اقدام به خودكشي، مي‌تواند نقش داشته باشد.