بررسي فراواني آنمي فقر ‌آهن و عوامل مؤثر بر ايجاد آن در گروهي از كودكان سنين پيش از ‌دبستان در شهر اصفهان

مقدمه: آنمي ‌فقر‌ آهن، از مشكلات سلامت عمومي جهان و شايع‌ترين علت آنمي در جهان است. شيوع آن در كودكان قبل از سنين مدرسه در خاورميانه 75-17 درصد مي‌باشد. تشخيص و درمان اين نوع از آنمي، مي‌تواند اثرات مثبتي بر رشد جسمي و ذهني كودكان داشته ‌باشد. اولين قدم در پيش‌گيري، تشخيص و درمان آنمي ‌فقر آهن، غربالگري است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي فراواني نسبي آنمي ‌فقر‌ آهن بر اساس سطح فريتين در كودكان 6-2 سال در شهر اصفهان بود. روش‌ها: اين مطالعه‌ي مقطعي بر 257 كودك 6-2 سال در شهر اصفهان انجام شد. اطلاعات مربوط به سن و جنس، قد و وزن توسط پزشك خانه‌ي بهداشت در فرم مخصوص به هر كودك ثبت گرديد. سطح هموگلوبين و فريتين در هر كودك، از طريق بررسي آزمايشگاهي اندازه‌گيري و فراواني نسبي آنمي فقر آهن تعيين گرديد. يافته‌ها: در اين مطالعه، 257 كودك با ميانگين سني 47/1 ± 90/3 سال بررسي شدند كه 128 نفر (8/49 درصد) پسر و 129 نفر (2/50 درصد) دختر بودند. بر اساس مطالعه‌ي صورت گرفته، شيوع آنمي‌ فقر آهن در كودكان پيش از دبستان 8/14 درصد گزارش گرديد. بين فقر آهن و جنسيت در كودكان رابطه‌ي معني‌داري وجود نداشت، اما بين سطح فريتين و وزن، ارتباط معكوسي وجود داشت (007/0 = P) و با افزايش شاخص توده‌ي بدني، آنمي فقر آهن افزايش يافته است (010/0 = P). همچنين، مشخص گرديد كه افراد در گروه سني 5-2 سال نسبت به گروه سني 6 سال، كمتر به آنمي فقر آهن مبتلا هستند (002/0 = P). نتيجه‌گيري: آنمي فقر آهن در كودكان شايع است و با افزايش سن، شيوع آن افزايش مي‌يابد. مطالعات بيشتر در جهت يافتن مناسب‌ترين مداخلات جهت درمان و پيش‌گيري از اين نوع آنمي پيشنهاد مي‌شود.