تحليل بقاي 8 ساله‌ي پيوند كليه و تعيين عوامل مؤثر بر آن در بيماران پيوند شده در بيمارستان نور اصفهان

مقدمه: پيوند كليه، درمان انتخابي بيشتر بيماران مبتلا به بيماري پيشرفته كليه مي‌باشد. بنابراين، تحليل بقاي پيوند كليه داراي اهميت است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين ميزان بقاي تجمعي كليه‌ي پيوندي و تعيين عوامل مؤثر بر آن بود. روش‌ها: اين مطالعه به صورت هم‌گروهي تاريخي و شامل اطلاعات 381 بيمار مبتلا به End stage renal disease (ESRD) بود كه از آذر 1386 تا پايان اسفند 1394 در بيمارستان نور اصفهان تحت جراحي پيوند كليه قرار گرفتند. براي انجام محاسبات آماري، از روش Kaplan-Meier، آزمون Log rank و مدل رگرسيوني Cox استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار R نسخه‌ي 0-1-3 انجام و 050/0 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: با استفاده از روش Kaplan–Meier ميزان بقاي 1، 3، 5 و 8 ساله‌ي كليه‌ي پيوندي به ترتيب 7/98، 3/93، 9/86 و 9/83 درصد برآورد گرديد. نتايج حاصل از مدل رگرسيوني Cox نشان داد كه مدت زمان دياليز قبل از پيوند (050/0 ≥ P) و مقدار كراتينين زمان ترخيص (050/0 ≥ P) با بقاي پيوند كليه ارتباط معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: ميزان بقاي پيوند محاسبه شده براي اين مركز در مقايسه با ساير مراكز پيوند مقدار رضايت‌بخشي داشت و كراتينين زمان ترخيص و مدت زمان دياليز قبل از پيوند، از عوامل تأثيرگذار بر بقاي پيوند بودند.