بررسي ارتباط ميزان فعاليت فيزيكي و اختلالات خواب در دانشجويان غير پزشكي

مقدمه: اختلالات خواب، از شكايات شايع افراد جامعه است. اختلالات خواب در جمعيت دانشجويان، مي‌تواند بر عملكرد آموزشي، خلق، شناخت و اعتماد به نفس افراد تأثير بگذارد. مطالعات مختلف، نظرات متنوعي در مورد تأثير ورزش و فعاليت فيزيكي بر كيفيت خواب دارند. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، بررسي اختلالات خواب در ميان دانشجويان رشته‌هاي مختلف غير پزشكي و ارتباط آن با ميزان فعاليت فيزيكي اين دانشجويان بود. ;روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر، از نوع مقطعي بود كه بر روي 250 نفر از دانشجويان غير پزشكي دانشگاه يزد در سال‌هاي 96-1395انجام شد. تعداد 25 دانشجو به صورت تصادفي از ده رشته‌ي غير پزشكي انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي The Iranian version of international physical activity questionnaire (IPAQ) و Pittsburgh sleep quality index (PSQI) را تكميل كردند. ;يافته‌ها: افراد شركت كننده در مطالعه‌ي حاضر، ميانگين سني 65/1 ± 95/19 سال داشتند. 129نفر (6/51 درصد) از شركت كنندگان مرد و 121 نفر (4/48 درصد) زن بودند. بين ميزان اختلال خواب و فعاليت افراد مورد مطالعه، ارتباط معني‌داري مشاهده نشد (25/0 = P). ميزان فعاليت بدني در خانم‌ها به صورت معني‌داري كمتر از آقايان بود (001/0 P). شدت اختلال خواب در خانم‌ها و آقايان، تفاوت معني‌داري نداشت (065/0 = P). ميزان فعاليت فيزيكي (013/0 = P) و شدت اختلال خواب (004/0 = P)، به صورت معني‌داري در رشته‌هاي مختلف متفاوت بود. نتيجه‌گيري: ميزان اختلال خواب با فعاليت افراد ارتباط معني‌دار آماري ندارد. همچنين، ميزان اختلال خواب در ميان زنان و مردان به صورت معني‌داري متفاوت نيست. ميزان فعاليت فيزيكي و شدت اختلال خواب در رشته‌هاي غير پزشكي متنوع به صورت معني‌داري با يكديگر متفاوت است.