مقايسه‌ي سطح روي بند ناف در نوزادان نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسي و نوزادان سالم

مقدمه: سندرم زجرتنفسي، يكي از شايع‌ترين علل مرگ و مير در نوزادان نارس مي‌باشد و شيوع آن درسطح جهان حدود يك درصد كل زايمان‌ها را شامل مي‌شود. كمبود عنصر روي، موجب ايجاد عوارض جدي نظير وزن كم هنگام تولد، تأخير رشد داخل رحمي و اختلال در تعداد زيادي از اعضاي حياتي بدن نظير دستگاه تنفسي مي‌شود. از اين رو، مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي و مقايسه‌ي سطح روي در بند ناف نوزادان نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسي و نوزادان سالم انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي، تعداد 40 نوزاد نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسي به عنوان گروه مورد و تعداد 40 نوزاد نارس بدون سندرم زجز تنفسي به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. پس از زايمان و بعد از كلامپ شدن بند ناف، نمونه‌اي ازخون شريان نافي جهت اندازه‌گيري سطح سرمي روي جمع‌آوري شد. تمامي آزمايش‌ها توسط يك اپراتور و با استفاده از يك آناليزور اتوماتيك انجام گرفت. يافته‌ها: ميانگين سطح روي بند ناف در گروه مورد 45/16 ± 67/96 و در گروه شاهد 49/21 ± 07/109 ميلي‌مول بر ليتر به دست آمد كه به طور معني‌داري در گروه مورد كمتر از گروه شاهد بود (005/0 = P). رابطه‌ي مستقيم و معني‌داري بين سطح روي بند ناف و سن نوزادان وجود داشت (030/0 = P و 23/0 = r). به طور مشابه، رابطه‌ي مستقيم معني‌داري نيز بين وزن نوزادان و سطح روي بند ناف يافت شد (040/0 = P و 22/0 = r). نتيجه‌گيري: سطح روي به طور معني‌داري در نوزادان مبتلا به سندرم زجر تنفسي، پايين‌تر از نوزادان سالم بود. از اين رو، ممكن است بهبود وضعيت روي در نوزادان نارس باعث كاهش ابتلاي آن‌ها به سندرم زجر تنفسي گردد.