بررسي تأثير استفاده از ليدوكائين موضعي روي تيغه‌ي لارنگوسكوپ، تراشه و كاف لوله‌ي تراشه بر تغييرات فشار خون و ضربان قلب حين لارنگوسكوپي و لوله‌گذاري تراشه و مقايسه‌ي آن با گروه شاهد

مقدمه:لارنگوسكوپي فرايند شايعي در بيهوشي و بيماران مبتلا به مشكلات تنفسي مي‌باشد كه با بروز برخي عوارض در هنگام لوله‌گذاري يا پس از آن همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير استفاده از ليدوكائين موضعي روي تيغه‌ي لارنگوسكوپ، تراشه و كاف لوله‌ي تراشه بر تغييرات فشار خون و ضربان قلب حين لارنگوسكوپي و لوله‌گذاري تراشه و مقايسه‌ي آن با گروه شاهد انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 275 بيمار كانديد لارنگوسكوپي به پنج گروه 55 نفره «اسپري ليدوكائين 10 درصد روي تيغه‌ي لارنگوسكوپ، اسپري ليدوكائين 10 درصد داخل تراشه، اسپري ليدوكائين 10 درصد روي كاف تراشه، اسپري ليدوكائين 10 درصد روي تيغه‌ي لارنگوسكوپ و داخل تراشه و روي كاف تراشه (هر سه مورد) و عدم مصرف ليدوكائين» تقسيم شدند. ميزان فشار خون و ضربان قلب همه‌ي گروه‌ها در زمان پايه، قبل از انجام لارنگوسكوپي و دقايق 1، 3، 5 و 10 بعد از انجام لارنگوسكوپي بررسي گرديد و مورد مقايسه قرار گرفت.يافته‌ها:طي انجام مطالعه، گروه اسپري ليدوكائين 10 درصد روي تيغه‌ي لارنگوسكوپ و داخل تراشه و روي كاف تراشه، داراي پايين‌ترين و گروه شاهد داراي بالاترين ضربان قلب و فشار خون متوسط شرياني بودند. تغييرات ضربان قلب و فشار خون در پنج گروه تفاوت معني‌داري داشت، اما تغييرات درصد اشباع اكسيژن در گروه‌ها معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: استفاده ازاسپري ليدوكائين 10 درصد روي تيغه‌ي لارنگوسكوپ و داخل تراشه و روي كاف تراشه، با كاهش معني‌دار ضربان قلب و فشار خون در بيماران تحت عمل لوله‌گذاري همراه است. به نظر مي‌رسد، اين روش مي‌تواند جهت كاهش عوارض ناشي از لارنگوسكوپي مورد استفاده قرار گيرد.