بررسي مولكولي اينتگرون‌هاي كلاس I و II در ميان ايزوله‌هاي اشرشياكلي‌ جدا شده از عفونت‌هاي دستگاه ادراري كودكان بيمارستان امام رضاي (ع)شهر كرمانشاه

مقدمه: انتقال ژن‌هاي مقاومت دارويي از طريق اينتگرون‌ها، شايع‌ترين راه گسترش مقاومت‌هاي آنتي‌بيوتيكي و به دنبال آن، پيدايش گونه‌‌هاي داراي مقاومت دارويي چندگانه (Multidrug resistance يا MDR) است. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، تعيين فراواني اينتگرون‌هاي كلاس I و II در ميان ايزوله‌هاي اشرشياكلي جدا شده از عفونت‌هاي دستگاه ادراري كودكان در كرمانشاه بود.tروش‌ها: در اين پژوهش توصيفي مقطعي، 89 ايزوله‌ي اشريشياكلي جمع‌آوري شد. پس از تأييد ايزوله‌ها با تست‌هاي اختصاصي بيوشيميايي، حساسيت آنتي‌بيوتيكي آن‌ها با روش ديسك ديفيوژن مورد سنجش قرار گرفت. فراواني اينتگرون‌هاي كلاس I و II با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي آن‌ها و روش Polymerase chain reaction (PCR) تعيين گرديد.يافته‌ها: از ميان 89 نمونه‌ي مورد بررسي، 53 ايزوله (59/3 درصد) داراي MDR بود. بيشترين ميزان مقاومت نسبت به آمپي‌سيلين (85/4 درصد) و كوتريموكسازول (68/5 درصد) و كمترين ميزان مقاومت نسبت به ايمي‌پنم (12/4 درصد) و نيتروفورانتوئين (16/8 درصد) مشاهده شد. فراواني اينتگرون‌هاي كلاس I و II به ترتيب 71/9 و 3/5 درصد بود. ارتباط معني‌داري بين فراواني اينتگرون‌ها و مقاومت به تتراسايكلين و جنتامايسين وجود داشت (P 0/05) نتيجه‌گيري:علاوه بر فراواني بالاي ايزوله‌هاي داراي MDR، شيوع اينتگرون‌هاي كلاس I در ايزوله‌هاي جداسازي شده‌ي اشرشياكلي بيشتر بود. در نتيجه، شناسايي فراواني اينتگرون‌ها و ارتباط آن‌ها با الگوهاي مقاومت دارويي در ايزوله‌هاي باكتريايي ضروري به نظر مي‌رسد.