بررسي مقايسه‌اي اثربخشي سيتالوپرام و مداخله‌ي فراشناختي بر شدت افسردگي در مبتلايان به اختلال افسردگي اساسي

مقدمه: اختلال افسردگي اساسي، يكي از شايع‌ترين و پرهزينه‌ترين اختلالات در سراسر جهان مي‌باشد كه نياز به مداخلات چند بعدي دارد. درمان فراشناخت، يك رويكرد درماني جديد است كه براي درمان بعضي اختلالات روان‌پزشكي استفاده مي‌شود. اين مطالعه، با هدف ارزيابي تأثير سيتالوپرام و فراشناخت بر روي اختلال افسردگي اساسي انجام شد. RTL ;روش‌ها: اين مطالعه، يك كارآزمايي باليني است كه به شيوه‌ي پيش‌آزمون و پس‌آزمون طراحي شده است. نمونه‌ها به سه گروه دريافت كننده‌ي داروي سيتالوپرام br / (12 بيمار)، درمان فراشناخت (16 بيمار) و ليست انتظار (8 بيمار) تقسيم شدند. نتايج با استفاده از پرسش‌نامه‌ي Beck (Beck depression inventory)، پرسش‌نامه‌ي Metacognitions questionnaire30 (MCQ30) و Cognitive emotion regulation questionnaire (CERQ) ارزيابي شد و آناليز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي Post hoc و ANOVA انجام شد. RTL ;يافته‌ها: بين گروه‌هاي مورد مطالعه، از لحاظ مؤلفه‌هاي افسردگي، فراشناخت و تنظيم شناختي هيجان، تفاوت معني‌داري قبل و بعد از درمان وجود داشت. البته، در ارتقاي مؤلفه‌هاي فراشناخت، تنها درمان فراشناخت تفاوت معني‌داري ايجاد كرد (0.010 = P). در مؤلفه‌ي علايم افسردگي، مداخله‌ي فراشناخت تأثير معني‌داري داشت (0.007 = P)؛ ولي درمان دارويي با وجود تفاوت باليني، از نظر آماري تأثير معني‌داري نداشت (0.070 = P)؛ ضمن اين كه، تنظيم شناختي هيجان با درمان فراشناخت ارتقا يافت (0.020 = P). RTL ;نتيجه‌گيري: مداخله‌ي فراشناخت بر روي علايم افسردگي مؤثر مي‌باشد. به علاوه، اين مداخله مي‌تواند منجر به سطح بالاتري از تنظيم شناختي هيجان شود.