ارزيابي و مقايسه‌ي تكنيك‌هاي مختلف پرتودرماني سه بعدي انطباقي (3D-Conformal) و Intensity-Modulated Radiation Therapy (IMRT) براي درمان سرطان غده‌ي پاروتيد

مقدمه:در اين مطالعه، مقايسه‌اي بين دز جذبي پاروتيد و بافت حساس اطراف آن در انواع طراحي درمان‌هاي مختلف جهت دستيابي به تكنيك بهينه‌ي درمان انجام گرديد. دز جذبي اعضاي مختلف با استفاده از نرم‌افزار طراحي درمان اندازه‌گيري شد.روش‌ها:طراحي و انجام كانتورينگ بر روي اسكن 15 بيمار، با استفاده از نرم‌افزار TiGRT صورت گرفت. 6 تكنيك مقايسه شدند. در نهايت، با مقايسه‌ي ميانگين دز رسيده به هر عضو با استفاده از نمودار Dose volume histogram (DVH) تكنيك بهينه معرفي گرديد. تكينك‌هاي استفاده شده شامل 1) جفت وج يك‌طرفه با فوتون‌هاي 6 مگاولت، 2) سه فيلد قدامي خلفي و خلفي قدامي وج شده و جانبي با فوتون 6 مگاولت، 3) تركيبي از بيم‌هاي فوتون 6 مگاولت و الكترون 12 مگاالكترون‌ولت با وزن 1:4، 4) تركيبي از بيم‌هاي فوتون 6 مگاولت و الكترون 15 مگاالكترون‌ولت با وزن 1:4، 5) Intensitymodulated radiation therapy (IMRT) 4 عدد بيم فوتون 6 مگاولت با زواياي گانتري مختلف و 6) همانند تكنيك 5 به علاوه‌ي كانتور يك حاشيه‌ي كوچك اطراف بافت تومورال بودند.يافته‌ها:تكنيك‌هاي 5 و6 كه تكنيك‌هاي IMRT بودند، بيشترين دز را به تومور و كمترين دز را به بافت‌هاي سالم اطراف تومور مي‌رساندند. در بين تكنيك‌هاي سه بعدي انطباقي (3D-Conformal radiation therapy)، تكنيك 2، ميزان دز بيشتر و تكنيك‌هاي 3 و 4 دز كمتري به تومور دادند. در تكنيك‌هاي IMRT، مي‌توان از ميزان دز رسيده به پاروتيد مقابل صرف نظر نمود.نتيجه‌گيري:تكنيك‌هاي IMRT، مناسب‌ترين روش براي درمان سرطان غده‌ي پاروتيد مي‌باشند و تكنيك 6، نتيجه‌ي بهتري را در ميزان توزيع دز رسيده هم به بافت تومورال و هم به بافت سالم دارد. در بين روش‌هاي انطباقي، تكنيك 2 متوسط دز تحويلي بيشتري به تومور دارد.