بررسي خصوصيات دموگرافيك و بعضي از عوامل زمينه‌اي در بيماران مبتلا به سپسيس در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان

مقدمه:سپسيس، يكي از ده علت اصلي مرگ در ميان بيماران بستري است. با توجه به شيوع بالاي سپسيس و ساير سندرم‌هاي مرتبط با سپسيس در بيماران بستري در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان و همچنين، عوارض ناشي از اين سندرم باليني و آمار بالاي مرگ و مير ناشي از اين سندرم‌ها، مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي عوامل خطر مرتبط با سپسيس و همچنين، ارتباط بروز اين بيماري با عوامل مختلف دموگرافيك و بيماري‌هاي زمينه‌اي در بيماران مراجعه كننده به اين بيمارستان انجام شد. روش‌ها:اين مطالعه از نوع مقطعي و گذشته‌نگر بود كه به صورت سرشماري بر روي بيماران داراي معيارهاي سپسيس كه در سال‌هاي 94-1391 در بيمارستان الزهرا (س) بستري بودند، انجام شد. مشخصات دموگرافيك بيماران ثبت شد. بيماران از لحاظ نقص ايمني مقايسه شدند. بيماران تحت بررسي كشت خون، كشت ادرار و كشت نمونه‌ي زخم قرار گرفتند. (P 0/05) به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 17/84 ± 69/17 سال بود. 52 درصد افراد مذكر و 48 درصد مؤنث بودند. ميانگين سني و مدت زمان بستري افراد فوت شده، به ترتيب 17/27 ± 71/82 سال و 9/55 ± 9/93 روز و در افراد بهبود يافته، 18/06 ± 85/43 سال (0/007 = P) و 9/70 ± 13/40 روز (0/008 = P) بود. نقص ايمني در پيش‌آگهي سپسيس نقش معني‌داري نداشت (0/795 = P)، در حالي كه اتيولوژي پنوموني (0/030 = P) و تخت‌بند بودن (P 0.001) به صورت معني‌داري در پيش‌آگهي اين بيماري مؤثر بودند. نتيجه‌گيري:با توجه به مطالعه‌ي حاضر، عواملي نظير سن، تخت‌بند بودن، بيماري زمينه‌اي و نيز نقص ايمني، مي‌توانند به عنوان عوامل مستقل جهت ابتلا و از آن مهم‌تر پيش‌آگهي سپسيس در نظر گرفته شوند.