بررسي ارتباط اسيدوز با بروز كواگولوپاتي در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌

مقدمه: يكي از نشانگرهاي اوليه در بروز كواگولوپاتي در بيماران بدحال، اسيدوز مي‌باشد كه مي‌تواند منجر به افزايش مرگ و مير در بيماران بستري در بخش‌ مراقبت‌هاي ويژه شود. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، بررسي ارتباط اسيدوز با بروز كواگولوپاتي در بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي آينده‌نگر، 120 بيمار بدحال بستري در بخش‌ مراقبت‌هاي ويژه‌ي مركز آموزشي و درماني الزهراي (س) اصفهان، طي مدت 14 روز از نظر علايم اسيدوز و كواگولوپاتي تحت بررسي قرار گرفتند و ارتباط بين شدت اسيدوز و كواگولوپاتي در آنان تعيين گرديد. يافته‌ها: 15 بيمار به اسيدوز شديد مبتلا شدند كه در 2 نفر (13/3 درصد) كواگولوپاتي متوسط و در 13 نفر (86/7 درصد) كواگولوپاتي شديد رخ داد. 20 بيمار مبتلا به اسيدوز متوسط شدند كه در 9 نفر (0/45 درصد) كواگولوپاتي خفيف و در 9 نفر (0/45 درصد) كواگولوپاتي متوسط ايجاد شد. 23 بيمار مبتلا به اسيدوز خفيف شدند كه شدت كواگولوپاتي در 16 نفر (69/6 درصد) خفيف، 2 نفر (8/7 درصد) متوسط و 5 نفر (21/7 درصد) شديد گزارش گرديد. از 62 بيمار فاقد اسيدوز نيز شدت كواگولوپاتي در 38 نفر (61/3 درصد) خفيف و 8 نفر (12/9 درصد) متوسط بود. بين شدت اسيدوز و شدت كواگولوپاتي ارتباط آماري معني‌داري مشاهده گرديد ( 0/001 P). نتيجه‌گيري: بروز و شدت اسيدوز با شدت كواگولوپاتي ارتباط معني‌داري داشت. همچنين، مجموعه شاخص‌هاي مربوط به اسيدوز و كواگولوپاتي تأثير معني‌داري را در سرانجام بيماري نشان داد. در بيماران دچار اسيدوز به ويژه طيف شديد، لازم است اقدامات ضروري جهت برطرف كردن اسيدوز به منظور پيشگيري از بروز كواگولوپاتي صورت گيرد.