بررسي فراواني Candidiasis دهاني در كودكان و نوجوانان مبتلا به لوسمي در استان اصفهان

مقدمه: Candidiasis دهاني، يكي از مهم‌ترين و شايع‌ترين عفونت‌هاي قارچي فرصت‌طلب است كه در بيماران مبتلا به لوسمي و ديگر انواع سرطان‌ها شايع است. در اين مطالعه، Candida albicans شايع‌ترين گونه بود. هدف از انجام اين مطالعه، جداسازي و تعيين فراواني گونه‌هاي شايع Candida در دهان كودكان و نوجوانان مبتلا به لوسمي در استان اصفهان و ارايه‌ي راه‌كارهايي جهت پيش‌گيري و درمان در اين بيماران بود. روش‌ها: نمونه‌گيري توسط دو سواپ استريل مرطوب از ضايعات دهان ۷۲ نفر از كودكان و نوجوانان مبتلا به لوسمي بستري در بيمارستان سيدالشهداي (ع) اصفهان انجام گرفت. جهت انجام آزمايش مستقيم رنگ‌آميزي گيمسا و جهت كشت از محيط‌هاي CHROMagar candida و Sabouraud dextrose agar حاوي كلرامفنيكل (Sc) استفاده گرديد. كانديداهاي جدا شده در مرحله‌ي اول، با مشاهدات ميكروسكوپي لام‌ها و ايجاد رنگ اختصاصي بر روي محيط CHROMagar candida به صورت اوليه شناسايي شدند و جهت تعيين دقيق‌تر از روش مولكولي Polymerase chain reactionRestriction fragment length polymorphism (PCRRFLP) و آنزيم MspI استفاده گرديد. يافته‌ها: از ۷۲ نمونه، ۲۱ نفر (29/2 درصد) مبتلا به Candidiasis دهاني تشخيص داده شدند. گونه‌هاي Candida جدا شده به ترتيب Candida albicans با ۱۷ ايزوله (0/۸۱ درصد)، Candida glabrata با 2 ايزوله (9/5 درصد)، Candida krusei و Candida kefir هر كدام با يك ايزوله (4/8 درصد) بودند. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه شيمي‌درماني اين بيماران را مستعد كسب عفونت‌هاي قارچي نظير عوامل كانديدايي مي‌كند. از اين رو، تشخيص سريع و زودهنگام اين عوامل، مي‌تواند در جهت كنترل عفونت و استفاده از فرايند درماني كوتاه مدت مفيد باشد.