بررسي نتايج درمان جراحي فاشيكتومي بيماران مبتلا به دوپويترن

مقدمه: بيماري دوپويترن، بيماري بافت نرم است كه با فيبروز پيش‌رونده فاشياي پالمار دست مشخص مي شود. شيوع بيماري 11/0-0/5 و بروز آن در امريكا، سالانه 3 مورد در هر 10000 نفر است. درمان‌هاي دارويي در اين بيماري، موفقيت چنداني نداشته است و شايع‌ترين درمان، استفاده از درمان‌هاي جراحي است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثرات درمان جراحي فاشيكتومي بر Contracture انگشتان در بيماران مبتلا به دوپويترن بود. روش‌ها: 36 بيمار مبتلا به دوپويترن براي شركت در اين مطالعه انتخاب شدند. شيوه‌نامه‌ي استاندارد فاشيكتومي بر روي اين بيماران انجام شد. 3 هفته پس از جراحي، فيزيوتراپي آغاز شد. ميزان Flexion contracture در زمان‌هاي قبل از جراحي، 3، 6 و 12 ماه پس از عمل جراحي بررسي شد. از 36 بيمار شركت كننده در مطالعه، 83/3 درصد مرد و بقيه زن بودند. ميانگين سني بيماران 8/06 ± 55/11 سال بود. مقايسه‌ي ميزان Flexion contracture در مفاصل Metacarpophalangeal (MCP) و Proximal interphalangeal (PIP) در كليه‌ي انگشتان قبل از عمل جراحي و 3 ماه پس از جراحي، نشان داد كه اين ميزان كاهش معني‌داري داشته است. مقايسه‌ي نتايج قبل از عمل جراحي و 6 و 12 ماه پس از جراحي، نشان دهنده‌ي كاهش معني‌دار در Flexion contracture در كليه‌ي انگشتان بوده است. ميزان Contracture در 6 و 12 ماه پس از عمل، تفاوت چنداني نداشت. نتيجه‌گيري: درمان‌هاي جراحي مانند فاشيكتومي در بيماران مبتلا به دوپويترن، مي‌تواند اثرات مثبت درماني به همراه داشته باشد. ميزان موفقيت درماني فاشيكتومي و اعمال جراحي در بيماران دوپويترن بالا مي‌باشد.