بررسي تأثير تجويز دگزامتازون و استامينوفن داخل وريدي در پيش‌گيري از سردرد بعد از بي‌حسي نخاعي در اعمال جراحي سزارين انتخابي و مقايسه‌ي آن با گروه شاهد

مقدمه: سردرد بعد از بي‌حسي نخاعي، يكي از چالش‌هاي جدي متخخصين بيهوشي در بيماران تحت عمل جراحي تحت بي‌حسي نخاعي مي‌باشد و با وجود تحقيقات انجام گرفته، هنوز روش ايده‌آل با پيش‌گيري از اين عارضه ارايه نشده است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين تأثير تجويز دگزامتازون و استامينوفن داخل وريدي در پيش‌گيري از سردرد بعد از بي‌حسي نخاعي در اعمال جراحي سزارين انتخابي و مقايسه‌ي آن با گروه شاهد بود.روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، سه گروه 45 نفره از بيماران تحت عمل سزارين، 15 دقيقه قبل از پايان جراحي به ترتيب 8 ميلي‌گرم دگزامتازون، 1 گرم استامينوفن و با حجم مشابه نرمال سالين وريدي گرفتند. بروز و شدت سردرد (Visual analog scale يا VAS) و ديگر عوارض بعد از عمل در سه گروه تعيين و مقايسه شد.يافته‌ها: ميانگين خطر ابتلا به سردرد در سه گروه پيش‌گفته به ترتيب 7.4 ± 8.3، 2.9 ± 11.1 و 5.7 ± 19.3 بود و اختلاف معني‌داري بين سه گروه وجود نداشت (0.001 P). در سه گروه استامينوفن، دگزامتازون و دارونما، به ترتيب 3 (6.7 درصد)، 5 (11.1 درصد) و 9 (20.5 درصد) نفر دچار سردرد بعد از عمل سزارين شدند، اما اختلاف بين سه گروه معني‌دار نبود (0.140 = P).نتيجه‌گيري: استفاده از پيش‌داروي استامينوفن و دگزامتازون به طور قابل توجهي از شدت سردرد بعد از بي‌حسي نخاعي مي‌كاهد؛ در صورتي كه تفاوت قابل ملاحظه‌اي بين استامينوفن و دگزامتازون وجود ندارد. از آن جايي كه استفاده از دگزامتازون در برخي از بيماران با محدوديت مصرف مواجه و ممكن است با عوارضي همچون بالا رفتن سطح قند خون، اختلال هورموني، خونريزي گوارشي و غيره همراه باشد، استفاده از استامينوفن كه دارويي كم عارضه محسوب مي‌گردد، ارجحيت دارد.