بررسي آزمايش‌هاي باليني در تعيين ميزان برگشت عصب ترميم شده

مقدمه: روش باليني بدون عيب جهت بررسي پيشرفت عصب ترميم شده وجود ندارد. روش Tinel، يك روش شناخته شده براي اين منظور مي‌باشد، اما نقايص زيادي دارد. بنابراين، تمايل زيادي وجود دارد كه يك روش دقيق و بدون عيب ابداع شود تا بتواند ميزان پيشرفت عصب در حال رشد را تعيين نمايد. روش‌هاي Scratch collapse و درد عضلاني (Tender muscle test) به عنوان روش‌هاي دقيق جهت بررسي ميزان درگيري عصب‌هاي در حال فشار نظير سندرم Carpal tunnel شناخته شده‌اند، اما اين دو روش براي بررسي ميزان برگشت عصب ترميم شده مورد بررسي قرار نگرفته‌اند. اين مطالعه، با هدف بررسي ميزان پيشرفت عصب در روش‌هاي باليني Tinel، Scratch collapse و درد عضلاني انجام شد. روش‌ها: تعداد 20 بيمار كه اعصاب آن‌ها تحت ترميم قرار گرفته بود، هر سه ماه با استفاده از روش‌هاي باليني Tinel، Scratch collapse و درد عضلاني مورد ارزيابي قرار گرفتند. فراواني مثبت و منفي، ميزان حساسيت (Sensitivity)، ويژگي (Specificity) و ميزان توافق هر روش محاسبه شد. يافته‌ها: ميزان حساسيت روش‌هاي Tinel، درد عضلاني، Scratch collapse و نوار عصب به ترتيب 70، 60، 50 و 80 درصد بود. ميزان ويژگي بودن روش‌هاي Tinel، درد عضلاني، Scratch collapse و نوار عصب به ترتيب 80، 90، 60 و 80 درصد بود. نتيجه‌گيري: روش‌هاي درد عضلاني و Tinel به ترتيب بيشترين پيش‌بيني كنندگي مثبت و منفي را داشتند. روش Scratch collapse كمترين ميزان حساسيت، ويژگي و پيش‌بيني كنندگي مثبت و منفي را دارا بود. استفاده‌ي معمول از روش‌هاي Tinel و درد عضلاني جهت بررسي ميزان پيشرفت عصب ترميم شده توصيه مي‌شود، اما استفاده از روش Scratch collapse به دليل حساسيت و ويژگي پايين توصيه نمي‌شود. روش نوار عصب، روش استاندارد طلايي است.