بررسي افزايش قطعه‌ي ST در هنگام تعبيه‌ي ضربان ‌ساز دايمي به عنوان شاخص پيش‌آگهي عملكرد آن

مقدمه: تعبيه‌ي ليد ضربان‌ساز سبب ايجاد آسيب در ميوكارد مي‌شود كه مي‌تواند با افزايش قطعه‌ي ST همراه باشد. تغيير در ميزان قطعه‌ي ST، مي‌تواند با تغييرات آستانه‌ي تحريك (Threshold)، حس (Sense)، ميدان نوسان (Amplitude)، مقاومت ظاهري (Impedance) و حساسيت (Sensitivity) در ارتباط باشد. از طرفي، رابطه‌ي ميزان عددي افزايش قطعه‌ي ST با عملكرد ضربان‌ساز روشن نيست.روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر يك مطالعه‌ي هم‌گروهي آينده‌نگر بود كه بر روي 83 بيمار مراجعه كننده به بخش قلب بيمارستان بوعلي‌سيناي قزوين جهت تعبيه‌ي ضربان‌ساز دايمي (Permanent pacemaker يا PPM) در فاصله‌ي زماني آذرماه 1390 تا ارديبهشت 1392 انجام شد. كليه‌ي بيماران در يك مركز و توسط يك الكتروفيزيولوژيست مورد تعبيه‌ي ضربان‌ساز دايمي قرار گرفتند. اطلاعات با مشاهده و ثبت داده‌هاي آناليز ضربان‌ساز دايمي (تغييرات ST، آستانه‌ي تحريك، حس و مقاومت ظاهري) در حين كارگذاري با استفاده از پرسش‌نامه جمع‌آوري گرديد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 1.4 ± 71.7 سال بود. 48.1 درصد از بيماران مورد پژوهش مذكر و 51.8 درصد مؤنث بودند. براي 25 بيمار ضربان‌ساز دايمي تك حفره‌اي و 58 بيمار ضربان‌ساز دايمي دو حفره‌اي تعبيه شد. متوسط تغييرات ST ليد دهليزي 1.27 ± 3.95 ميلي‌ولت و در ليد بطني 3.41 ± 16.71 ميلي‌ولت بود. ميزان تغييرات پارامترها (حس، مقاومت ظاهري و آستانه‌ي تحريك) به طور جداگانه در ليد دهليزي و بطني به دست آمد و با تغييرات قطعه‌ي ST مقايسه شد. رابطه‌ي تغييرات ST فقط در دهليز راست با تغييرات آستانه‌ي تحريك و حس دهليزي ارتباط معني‌دار داشت (0.003 = P).نتيجه‌گيري: در پژوهش حاضر، رابطه‌ي معني‌‌داري بين تغييرات ST و ساير پارامترها ديده نشد. مي‌توان چنين استنباط كرد كه استفاده از تغييرات ST پيش‌بيني كننده‌ي مناسبي جهت عملكرد ضربان‌ساز دايمي در آينده نيست.