عنوان مقاله :
بررسي اپيدميولوژيك كودكان مبتلا به پيلونفريت حاد در طي دورهي 5 ساله پس از اجراي راهنماي باليني جديد انجمن كودكان آمريكا
پديد آورندگان :
محمدجعفري ، حميد دانشگاه علوم پزشكي مازندران - مركز تحقيقات عفوني با گرايش عفونتهاي بيمارستاني , عليپور ، عباس دانشگاه علوم پزشكي مازندران - دانشكدهي پزشكي - گروه اپيدميولوژي , سعيدي ، فرشته دانشگاه علوم پزشكي مازندران - دانشكدهي پزشكي
كليدواژه :
پيلونفريت , عفونت ادراري , رفلاكس وزيكواورترال , اسكار , هيدرونفروز
چكيده فارسي :
مقدمه: عفونت ادراري دومين عفونت شايع دوران كودكي است. اهميت عفونت ادراري به دليل عوارض درازمدت بيماري نظير اسكار و نارسايي كليه ميباشد. از سال 2011 انجمن كودكان آمريكا، راهنماي باليني جديدي براي برخورد با اين بيماران منتشر كرد. مطالعهي حاضر با هدف بررسي يافتههاي اپيدميولوژيك و پاراكلينيك بيماران مبتلا به پيلونفريت حاد در طي دورهي 5 ساله پس از اجراي اين راهنماي باليني انجام شد.روشها: در اين مطالعهي گذشتهنگر، پروندهي پزشكي كليهي بيماران 2 ماهه تا 12 سالهي مبتلا به پيلونفريت حاد بستري شده در بيمارستان بوعلي سيناي ساري در سالهاي 95-1390 مورد بررسي قرار گرفت. مواردي نظير سن، جنس، جرم ايجاد كنندهي عفونت، ميزان حساسيت دارويي، نوع آنتيبيوتيك مصرفي، پاسخ به درمان، نتايج بررسيهاي پاراكلينيك و نتايج بررسيهاي تصويربرداري و همچنين، مسايل درازمدتي مانند عفونتهاي راجعه و ايجاد اسكار مورد مطالعه قرار گرفتند.يافتهها: در مجموع 360 بيمار با متوسط سن 35.2 ماه كه 81 درصد آنها دختر بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. شايعترين جرم كشف شده (78 درصد) Escherichia coli بود كه نسبت به سفالوسپورين نسل سوم، آمينوگليكوزيدها و كارباپنمها حداقل 82 درصد حساسيت داشت، اما مقاومت آن به كوتريموكسازول 44 درصد و نسبت به ناليديكسيك اسيد 38 درصد بود. 26 نفر (7.6 درصد) بيماران سابقهي سه بار يا بيشتر عفونت ادراري را داشتند كه ارتباطي با جنس، سابقهي ابتلا به هيدرونفروز پرهناتال، وجود رفلاكس و جرم ايجاد كنندهي عفونت ادراري نداشت، اما با سن ابتلا به عفونت ارتباط داشت. هيدرونفروز در 20 درصد، اسكار در 46 درصد و رفلاكس در 47 درصد بيماراني كه براي آنها اقدامات تصويربرداري انجام شده بود، وجود داشت.نتيجهگيري:عفونت ادراري، همچنان به عنوان يك بيماري جدي در كودكان شناخته ميشود. مقاومت دارويي جرمهاي ايجاد كنندهي آن به آمينوگليكوزيدها قابل اغماض است، اما نسبت به سفالوسپورينها در حال افزايش است و داروهايي مانند كوتريموكسازول به جهت مقاومت بالاي ارگانيسمها، ديگر آنتيبيوتيك مناسبي محسوب نميشوند. درمان مناسب و جدي و پيگيري و بررسي زمينهاي براي جلوگيري از عوارض درازمدت بيماري توصيه ميشود.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان