بررسي ويژگي‌هاي دموگرافيك و باليني بيماران مبتلا به سرطان زبان در دو بيمارستان سطح 3 ارجاع در اصفهان

مقدمه: سرطان‌هاي دهاني يكي از مكان‌هاي شايع سرطان در ايران مي‌باشد. سرطان زبان، به عنوان يك تهديد بزرگ براي سلامت عمومي مسؤول 30 درصد از سرطان‌هاي دهان مي‌باشد. از اين رو، هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، آناليز مشخصات دموگرافيك و پاتولوژيك سرطان زبان در جمعيت 260 نفره از بيماران تشخيص داده شده در سال‌هاي 93-1383 در اصفهان بود.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي گذشته‌نگر، پرونده‌هاي پزشكي بيماران مبتلا به سرطان زبان كه در سال‌هاي 93-1383 به بيمارستان‌هاي الزهرا (س) و آيت‌اله كاشاني اصفهان، به عنوان بيمارستان‌هاي سطح 3 ارجاع، مراجعه نمودند، مورد مطالعه قرار گرفت. مشخصات دموگرافيك بيماران (سن، جنس و محل سكونت)، ويژگي‌هاي تومور (محل، نوع و مرحله) و اولين تظاهر زمان تشخيص، از پرونده‌هاي پزشكي استخراج شدند.يافته‌ها: ميانگين سن بيماران مبتلا به سرطان زبان 14.29 ± 66.48 سال بود و بيشتر (65.8 درصد) بيماران، در سنين 80-60 سالگي بودند. سرطان زبان در مردان بروز بيشتري (74.2 درصد) نسبت به زنان داشت. كارسينوم سلول سنگفرشي، شايع‌ترين (71.9 درصد) نوع تومور در بين بيماران مبتلا به سرطان زبان بود.نتيجه‌گيري: سرطان زبان، به طور غالب در مردان نسبت به زنان بروز مي‌يابد. بيشتر بيماران مبتلا به سرطان زبان در سنين 80-60 سال مي‌باشند و بروز آن در سنين زير 40 سال نادر است. انجام مطالعات بيشتري با بررسي عوامل خطر و نيز تأثير عوامل فرهنگي، مذهبي و اقتصادي اجتماعي در بروز سرطان زبان لازم است