بررسي فراواني نسبي بروز آژيتاسيون بعد از عمل جراحي باز عروق كرونر قلب و عوامل مؤثر بر آن

مقدمه: آژيتاسيون پس از جراحي قلب باز، يكي از عوارض شايع و تهديد كننده‌ي حيات است كه شناخت عوامل مؤثر بر آن، سبب كاهش بروز اين عارضه مي‌شود. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، بررسي فراواني نسبي بروز آژيتاسيون بعد از عمل جراحي قلب باز و عوامل مؤثر بر آن بود.روش‌ها: اين مطالعه، بر روي 100 بيمار كانديداي جراحي قلب باز انجام گرفت. اطلاعات دموگرافيك و فراواني نسبي بروز آژيتاسيون بعد از عمل با استفاده از معيار Richmond agitationsedation scale (RASS) و بررسي بيماران هر 24 ساعت يك بار تا 72 ساعت ثبت شد. براي مقايسه‌ي متغيرهاي مورد مطالعه، از آزمون‌هاي Independent t، ^2χ و MannWhitney استفاده شد.يافته‌ها: شيوع كلي آژيتاسيون در بيماران تحت عمل جراحي قلب باز، 40 درصد بود. همچنين، مشخص شد كه شيوع آژيتاسيون در بيماران مبتلا به ديابت (0/05 = P)، بيماران مبتلا به فشار خون بالا (P 0.001)، بيماران مصرف كننده‌‌ي سيگار (P 0.001) و مواد مخدر (0/002 = P) به صورت معني‌داري بالاتر از ساير بيماران بود. همچنين، مشخص شد كه بروز عوارض حين جراحي در بيماران آژيته به طور معني‌داري بيشتر از بيماران ديگر بود (0/045 = P). همچنين، در اين بيماران، ميانگين مقدار White blood cell (WBC) قبل از جراحي كمتر و مدت زمان جراحي، ميانگين مورفين، ميدازولام، پتيدين و مدت زمان بستري در Intensive care unit (ICU) بيشتر بود (P 0/05).نتيجه‌گيري:در مطالعه‌ي حاضر، بروز آژيتاسيون با ديابت، ابتلا به فشار خون، مصرف سيگار، اعتياد به مواد مخدر، عوارض حين جراحي، ميانگين WBC قبل از جراحي، مدت زمان جراحي، ميانگين مورفين، ميدازولام و پتيدين دريافتي در 24 ساعت اول و مدت زمان بستري در ICU ارتباط معني‌داري داشت.