اثرات ويتامين B12 بر يادگيري و حافظه‌ي فضايي در مدل بيماري آلزايمر موش‌هاي صحرايي نر بالغ

مقدمه: ويتامين B12 يك ويتامين محلول در آب مي‌باشد كه اثرات مثبت آن بر شناخت، به تأييد رسيده است. مطالعه‌ي حاضر، با هدف بررسي تأثير ويتامين B12 بر اختلال يادگيري و حافظه‌ي فضايي در مدل بيماري آلزايمر با تخريب الكتريكي هسته‌ي قاعده‌اي مگنوسلولاريس (Nucleus basalis magnocellularis يا NBM) انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه، 49 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد Wistar به هفت گروه كنترل، شاهد تخريب (ورود الكترود به NBM بدون القاي جريان الكتريكي)، تخريب (تخريب الكتريكي دو طرفه‌ي NBM)، حلال (تخريب + سالين 2/0 ميلي‌ليتر) و تخريب + ويتامين B12 در مقادير 5، 10 و 15 ميلي‌گرم/كيلوگرم تقسيم شدند. يك هفته بعد، موش‌هاي صحرايي به مدت 5 روز با دستگاه ماز Y شكل آموزش ديدند. 25 روز بعد از آموزش، آزمون فراخواني حافظه براي ارزيابي حافظه‌ي بلند مدت انجام گرفت. يافته‌ها: تخريب دو طرفه‌ي NBM منجر به كاهش يادگيري فضايي در مقايسه با گروه‌هاي كنترل و شاهد تخريب گرديد (0/001 P). در گروه حلال در مقايسه با گروه تخريب، هيچ تغييري در يادگيري فضايي مشاهده نگرديد. همچنين، درمان با ويتامين B12 در گروه‌هاي تخريب + 10 ميلي‌گرم/كيلوگرم ويتامين B12 (0/050 P) و تخريب + 15 ميلي‌گرم/كيلوگرم ويتامين B12 (0/010 P)، موجب افزايش معني‌دار در يادگيري فضايي گرديد. علاوه بر اين، بين نتايج روز 5 آموزش و آزمون فراخواني حافظه‌ي روز 30 تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: تخريب دو طرفه‌ي NBM موجب اختلال يادگيري فضايي در موش‌هاي صحرايي مي‌گردد، اما ويتامين B12 موجب بهبود يادگيري در اين حيوانات گرديد