بررسي ميزان تغيير پلاكت و عوامل مؤثر بر آن پس از تزريق پلاكتي در بيماران مبتلا به ترومبوسيتوپني

مقدمه: هموستاز روند هموديناميكي است كه پلاكت و جدار عروق در آن نقش اصلي را ايفا مي‌كند. درمان با تزريق پلاكت، يك مراقبت استاندارد براي بيماران ترومبوسيتوپنيك محسوب مي‌شود. در طي سال‌هاي اخير، پيشرفت قابل توجهي در زمينه‌ي شواهد باليني تزريق پلاكتي وجود داشته است. با اين وجود، مطالعات پيرامون ميزان كارآمدي تزريق پلاكت در بيماران، بسيار محدود است. مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي ميزان تغيير پلاكت و عوامل مؤثر بر آن پس از تزريق پلاكتي در بيماران مبتلا به ترومبوسيتوپني انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه بر روي 35 بيمار مبتلا به ترمبوسيتوپني كه طي سال‌هاي 94-1392 در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان تحت تزريق پلاكتي قرار گرفتند، انجام شد. سطح پلاكت خون بيماران قبل و بعد از عمل اندازه‌گيري و عوامل تأثيرگذار بر تغيير آن مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين تعداد پلاكت خون بعد از تزريق پلاكت به طور معني‌داري بيشتر از ميانگين آن قبل از تزريق پلاكت است (P = 0.001).. عوامل جنسيت، اسپلنومگالي، تب و هپارين تأثير معني‌داري در تغيير تعداد پلاكت خون داشتند (050/0 P). عامل خون‌ريزي، تأثير قابل ملاحظه‌اي در اين مورد نداشت (050/0 P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه‌ي كنوني و تأثير عوامل جنسيت، اسپلنومگالي، تب و هپارين در تغيير تعداد پلاكت خون پس از تزريق، تصميم‌گيري در مورد تزريق پلاكت بسيار وابسته به عوامل متعددي است و بايد بر اساس شرايط بيمار باشد.