همراهي تغيير سطح نشان‌هاي هيستوني H3K9ac و H3K9me2 در ناحيه‌ي تنظيمي ژن‌هاي ترانزيشن پروتئين و پروتامين با نقص اسپرماتوژنز

مقدمه: اسپرماتوژنز موفق نيازمند مجموعه‌اي از وقايع اپي‌ژنتيكي بسيار كنترل شده است كه به فشردگي كروماتين اسپرم ختم مي‌شود. طي اين وقايع اپي‌ژنتيكي، بيان ترانزيشن پروتئين‌ها (Transition nuclear proteins يا TNPs) و پروتامين‌ها (Protamines يا PRMs) افزايش مي‌يابد تا جانشين هيستون‌ها شوند. بسياري از عوامل اپي‌ژنتيكي در تنظيم بيان اين ژن‌ها مؤثرند. بنابراين، بررسي تغييرات هيستوني مثل H3K9ac و H3K9me2 به عنوان يك ابزار قدرتمند در تنظيم ژن‌هاي ياد شده مي‌تواند درك بهتري از مكانيسم‌هاي مولكولي ناباروري فراهم كند. روش‌ها: به اين منظور، پس از تأييد كميته‌ي اخلاق در پژوهش پژوهشگاه رويان، از 60 بيمار آزواسپرم مراجعه كننده به پژوهشگاه رويان رضايت‌نامه گرفته شد. سپس، بر اساس نتايج اسپرموگرام و داده‌هاي پاتولوژي، بيماران به سه گروه توقف كامل بلوغ اسپرم، سلول سرتولي تنها و اسپرماتوژنز كم به عنوان شاهد مثبت تقسيم شدند. بيان ژن‌هاي ترانزيشن پروتئين و پروتامين با استفاده از روش Quantitative reverse transcription-Polymerase chain reaction (qRT-PCR) بررسي شد. همچنين، Chromatin immunopercipitation (ChIP) همراه با Real-time PCR براي بررسي ميزان حضور H3K9ac و H3K9me2 در ناحيه‌ي تنظيمي ژن‌هاي پيش‌گفته انجام شد. يافته‌ها: نتايج كاهش معني‌داري در بيان ژن‌هاي ترانزيشن پروتئين و پروتامين در دو گروه توقف كامل بلوغ اسپرم و سلول سرتولي تنها در مقايسه با گروه شاهد نشان داد. اين داده‌ها، با نتايج ChIP هم‌خواني داشت؛ به طوري كه در ناحيه‌ي تنظيمي ژن‌هاي پيش‌گفته در دو گروه داراي نقص اسپرماتوژنز در مقايسه با شاهد، كاهش حضور H3K9ac (نشان فعال كننده) و افزايش حضور H3K9me2 (نشان سركوبگر) ديده شد. نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها به ارتباط معني‌دار تغييرات هيستوني با تغيير بيان ژن‌هاي دخيل در فشرده‌سازي كروماتين اسپرم و نقص اسپرماتوژنز در ناباروري مردان اشاره دارد.