بررسي عوامل پيش‌گويي كننده‌ي شاخص‌هاي انتروپومتريك در پسران 11-9 ساله‌ي شهر اصفهان در سال‌هاي 95-1394

مقدمه: چاقي كودكان و نوجوانان يك مشكل بهداشتي پيچيده است كه سبب بروز عوارض جدي نظير ديابت و بيماري‌هاي قلبي مي‌شود. چاقي در سنين پايين به عوامل متعددي بستگي دارد. بنابراين، هدف از انجام اين مطالعه، بررسي عوامل پيش‌گويي كننده‌ي شاخص‌هاي انتروپومتريك در پسران 11-9 ساله‌ي شهر اصفهان بود. روش‌ها: اين مطالعه، بر روي 282 دانش‌آموز در سنين 11-9 سال انجام گرفت. پس از اخذ رضايت از دانش‌آموزان و ثبت اطلاعات دموگرافيك، قد و وزن آن‌ها اندازه‌گيري و شاخص توده‌ي بدني (Body mass index يا BMI) آن‌ها ثبت شد. همچنين، شاخص‌هاي فعاليت فيزيكي، وضعيت اقتصادي- اجتماعي و وضعيت تغذيه در آن‌ها نيز بررسي شد. يافته‌ها: 41 نفر (14.5 درصد) داراي BMI كمتر از صدك 5 بودند، 171 نفر (60.6 درصد) داراي BMI در صدك‌هاي 85-5 بودند، 42 نفر (14.9 درصد) داراي BMI در صدك‌هاي 95-85 (اضافه وزن) بودند و 28 نفر (9.9 درصد) داراي BMI در صدك بالاي 95 (چاق) بودند. همچنين، مشخص شد كه تنها سطح اقتصادي و اجتماعي بالا و تحصيلات بالاي پدر و مادر و نيز شغل آزاد پدران با چاقي و اضافه وزن كودكان در ارتباط مي‌باشد (0.050 P). نتيجه‌گيري: با توجه شيوع بالاي چاقي و اضافه وزن در كودكان 11-9 سال، شناسايي و غربالگري عوامل خطر در كودكان از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشد تا از اين طريق بتوان اقدامات پيش‌گيرانه براي كودكان داراي عامل خطر انجام داد و از بروز چاقي و اضافه وزن در آن‌ها پيش‌گيري نمود.