مقايسه‌ي دز دريافتي اعضاي در معرض خطر بعد از پرتودرماني سمينوما در دو روش دو بعدي مرسوم و سه ‌بعدي تطبيقي

مقدمه: هدف از انجام اين مطالعه، پيش‌بيني و مقايسه‌ي توزيع دز در اعضاي حياتي سالم در پرتودرماني سرطان بيضه از نوع سمينوماي مرحله‌ي 1 براي دز يكسان به حجم هدف در دو روش دو بعدي (2 Dimensional) مرسوم و سه ‌بعدي (3 Dimensional) تطبيقي بود. روش‌ها: درمان دو بعدي بر اساس آناتومي استخواني و درمان سه ‌بعدي بر اساس آناتومي عروقي و غددي براي 10 بيمار با پرتو فوتون 6 مگاالكترون‌ولت و دز 25 گري طراحي شد. توزيع دز در اعضاي داخل و خارج ميدان به ترتيب محاسبه (با سيستم طراحي درمان) و اندازه‌گيري (با سيستم پروفايلر) شد. يافته‌ها: براي اعضاي داخل ميدان تابشي، ميانگين دز كليه‌ها در درمان دو بعدي و سه ‌بعدي به ترتيب 5.58 و 7.16 گري و به همين ترتيب براي پانكراس 20.67 و 19.29، كبد 5.20 و 3.19، معده 9.73 و 6.43 و كولون 5.96 و 7.6 گري بود. براي اعضاي خارج ميدان تابشي، ميانگين دز دريافتي كليه‌ي راست 1.55 گري و كليه‌ي چپ 1.48 گري بود. همچنين، ميانگين دز بيضه براي درمان دو بعدي 7 سانتي‌گري و براي درمان سه ‌بعدي 6 سانتي‌گري به دست آمد. نتيجه‌گيري: در درمان سه ‌بعدي، به علت طراحي دقيق‌تر حجم هدف، احتمال عود بيماري كمتر و احتمال آسيب به كليه و كولون بيشتر پيش‌بيني شد.