بررسي علل و عوامل خطر ابتلا به كرنيكتروس در بيماران مراجعه‌ كننده به درمانگاه نورولوژي كودكان در سال‌هاي 95-1390

مقدمه: ايكتر نوزادي، عوارض شديد بالقوه‌اي نظير كرنيكتروس دارد. پيش‌گيري از كرنيكتروس و هايپربيلي‌روبينمي، بر اساس يافتن نوزادان داراي عوامل خطر و شروع درمان آن در اسرع وقت مي‌باشد. از اين رو، مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين بخشي از علل كرنيكتروس و عوامل خطر آن انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي گذشته‌نگر، بر روي كودكاني كه با تشخيص كرنيكتروس به درمانگاه نورولوژي كودكان در سال‌هاي 95-1390 مراجعه كردند، انجام شد. پرونده‌ي درمانگاهي بيماران، بررسي و اطلاعات مورد نياز جهت بررسي اهداف و فرضيه‌ها استخراج گرديد. واكاوي داده‌هاي كمي با ميانگين ± انحراف معيار و ميانه و داده‎‌هاي كيفي با تعداد (درصد) بيان شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، پرونده‌ي درمانگاهي 19 بيمار مبتلا به كرنيكتروس بررسي شد كه ميانگين سن 6.6 ± 4.29 سال داشتند. 78.9 درصد بيماران پسر بودند. 63.2 درصد نوزادان ترم و 57.9 درصد حاصل زايمان طبيعي بودند. سابقه‌ي فاميلي زردي نوزادي 52.6 درصد بيماران مثبت بود. در ميان علل هايپربيلي‌روبينمي، عدم تطابق گروه خوني، Rh و كمبود Glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD) بيشترين فراواني را داشتند. 84.2 درصد بيماران تحت درمان تعويض خون و 15.8 درصد تحت درمان دارويي قرار گرفتند. ميانگين سن مادران هنگام تولد نوزاد 3.98 ± 26.30 سال بود. ميانگين سطح بيلي‌روبين 10.46 ± 34.4 ميلي‌گرم/دسي‌ليتر بود. ميانگين مدت زمان تأخير در درمان 0.95 ± 1.10 روز بود. نتيجه‌گيري: كرنيكتروس در بيشتر موارد قابل پيش‌گيري است. مهم‌ترين علت بروز كرنيكتروس، تشخيص ديرهنگام خانواده‌ها بوده ‌است. لازم است برنامه‌ي ويژه‌اي براي پيش‌گيري از كرنيكتروس و مراقبت سيستماتيك پس از تولد نوزادان توسط افراد واجد ‌صلاحيت در سيستم بهداشت و درمان، برنامه‌ريزي و اجرا شود.