اثر تمرين بازتواني قلبي به دو شكل تداومي و تناوبي بر فاكتور نكروز توموري آلفا (TNF-α)، اينترلوكين 1 بتا (IL-1β) و اينترلوكين 6 (IL-6) سرمي در بيماران پيوند عروق كرونر

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر تمرين بازتواني قلبي به دو شكل تداومي و تناوبي بر بر فاكتور نكروز توموري آلفا (Tumor necrosis factor-alpha يا TNF-α)، اينترلوكين 1 بتا (Interleukin 1 beta يا IL-1β) و اينترلوكين 6 (Interleukin 6 يا IL-6) سرمي در بيماران پيوند عروق كرونر بود. روش‌ها: تعداد 30 نفر از بيماراني كه حدود يك ماه از عمل جراحي آن‌ها گذشته بود، به صورت مساوي و تصادفي به سه گروه تمرين تناوبي، تمرين تدوامي و شاهد تقسيم شدند. افراد با توجه به گروهي كه داشتند، در برنامه‌ي تناوبي شديد (در هر جلسه دو زمان 10 دقيقه‌اي شامل 15ثانيه فعاليت با 100 درصد برون‌ده اوج توان، 15 ثانيه استراحت غير فعال و 4 دقيقه استراحت بين دو نوبت 10 دقيقه‌اي) و يا تداومي (25-20 دقيقه تمرين طولاني با شدت متوسط) به مدت 8 هفته تمرين نمودند. براي گروه شاهد، هيچ گونه تمرين بازتواني انجام نشد و پس از اتمام مطالعه، همان تمرين‌ها براي اين گروه اعمال گرديد. نمونه‌هاي خوني به منظور ارزيابي IL-6، TNF-α و IL-1β جمع‌آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون Repeated measures ANOVA و از آزمون تعقيبي Bonferroni جهت تعيين محل تفاوت استفاده شد. كليه‌ي تحليل‌هاي آماري در سطح 0.050 P انجام گرديد. يافته‌ها: سطح TNF-α و IL-1β سرم پس از 8 هفته تمرين بازتواني در گروه‌هاي مداخله به طور معني‌داري كاهش يافت. همچنين، مقايسه‌ي بين گروهي اختلاف معني‌داري را بين تغييرات TNF-α و IL-1β در دو گروه مداخله نشان داد كه اين كاهش در گروه تمرين تناوبي بيش از تمرين تداومي بود (0.050 P). اجراي تمرينات تداومي و تناوبي باعث تغيير معني‌دار در سطح IL-6 در بيماران پيوند عروق كرونر نشد (0.050 P). نتيجه‌گيري: با انجام تمرينات ورزشي به خصوص تمرين تناوبي، شاخص‌هاي پيش‌التهابي كاهش مي‌يابد و از عوارض مجدد بعد از عمل نظير گرفتگي مجدد عروق پيش‌گيري مي‌شود.