بررسي علل لوله‌گذاري مجدد داخل تراشه‌اي در بيماران با مسموميت حاد

مقدمه: لوله‌گذاري داخل تراشه، يكي از اقدامات رايج در بخش مراقبت‌هاي ويژه به منظور ايجاد يك راه هوايي مطمئن براي بيماران است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي علل لوله‌گذاري مجدد داخل تراشه‌اي در بيماران بستري در واحد مراقبت‌هاي ويژه‌ي مسمومين بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي، 43 بيمار با نياز به لوله‌گذاري مجدد داخل تراشه (گروه مورد) و 45 بيمار گروه شاهد با تنها يك بار لوله‌گذاري داخل تراشه از نظر علايم باليني، پيراباليني و عاقبت درماني مورد مقايسه قرار گرفتند. يافته‌ها: بين دو گروه اختلاف معني‌داري بر اساس علت مصرف دارو يا سم (خودكشي، اتفاقي و يا نامشخص) وجود داشت (0.050 P). در گروه با لوله‌گذاري مجدد، مسموميت با مواد مخدر شايع‌تر بود. بيشتر بيماران در گروه نياز به لوله‌گذاري مجدد داخل تراشه، دچار بهبودي با عوارض (55.8 درصد) شدند، اما بيشتر بيماران در گروه تنها يك بار لوله‌گذاري داخل تراشه بدون عارضه (64.4 درصد) بهبودي يافتند (0.050 P) و طول مدت بستري در گروه مورد به صورت معني‌داري بيشتر از شاهد بود (0.004 = P). در بيماران با مسموميت اتفاقي، احتمال لوله‌گذاري مجدد كمتر بود (0.320 = Odds ratio يا OR؛ 0.89-0.12: CI 95%؛ 0.020 = P). خروج خود به خودي لوله احتمال لوله‌گذاري مجدد را افزايش داد (8.30 = OR؛ 39.67-1.73: CI 95%؛ 0.008 = P). همچنين، احتمال لوله‌گذاري مجدد در صورت خروج خودبه‌خودي بيشتر بود. نتيجه‌گيري: خروج خودبه‌خودي لوله و علت مصرف دارو يا سم، از عوامل پيش‌گويي كننده‌ي لوله‌گذاري مجدد مي‌باشند. در مواردي كه بيمار نياز به لوله‌گذاري مجدد داخل تراشه پيدا مي‌كند، طول مدت بستري و عوارض بيشتر است.