اثربخشي افزودن مداخلات درمان جنسي PLISSIT به داروي بوپروپيون بر اختلال عملكرد جنسي و رضايت زناشويي مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون

مقدمه: يكي از عوارض درمان نگهدارنده با متادون اختلال عملكرد جنسي و رضايت زناشويي مي باشد كه باعث عدم تمايل به ادامه درمان در مراجعين مي باشد. اثربخشي درمان‌هاي دارويي مانند بوپروپيون در اين افراد در مطالعات قبل مورد بررسي و تأييد قرار گرفته است، اما ميزان اثربخشي مداخلات تخصصي درمان جنسي مانند Permission، Limited information، Specific suggestions و Intensive therapy (PLISSIT) تاكنون مطرح نشده است. از اين رو، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي افزودن PLISSIT به داروي بوپروپيون بر اختلال عملكرد جنسي و رضايت زناشويي مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 50 بيمار مرد تحت درمان نگهدارنده با متادون مبتلا به اختلال عملكرد جنسي از بين مراجعان به درمانگاه‌هاي ترك اعتياد وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و سپس، به صورت تصادفي به دو گروه مورد و شاهد تخصيص يافتند (25 = n). هر دو گروه، بوپروپيون آهسته رهش را با دز معمول (300-150 ميلي‌گرم) جهت بهبود عملكرد جنسي دريافت كردند. گروه مورد، به مدت شش هفته درمان PLISSIT را نيز دريافت كردند. عملكرد جنسي و رضايت زناشويي مشاركت كنندگان هر دو گروه توسط دو پرسش‌نامه‌ي تجارب جنسي Arizona (Arizona sexual experiences scale يا ASEX) و نسخه‌ي تجديد نظر شده‌‌ي سازگاري زوجي (Revised dyadic adjustment scale يا RDAS) مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين تغييرات ايجاد شده در نمرات كلي اختلال عملكرد جنسي و رضايت زناشويي طي مداخله، بين دو گروه مورد و شاهد داراي تفاوت معني‌داري بود (0.001 P براي همه). نتيجه‌گيري: افزودن PLISSIT به داروي بوپروپيون، باعث بهبود اختلال عملكرد جنسي و رضايت زناشويي مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون مي‌شود. پيشنهاد مي‌گردد اين مداخله توسط مشاورين در درمانگاه‌هاي ترك اعتياد به ‌كار گرفته شود.