تأثير زمان روز بر پاسخ ايسكمي و شاخص‌هاي تست ورزش در افراد با علايم آنژين صدري پايدار

مقدمه: هدف از انجام اين تحقيق، بررسي تأثير زمان روز بر پاسخ ايسكمي و شاخص‌هاي تست ورزش در افراد با علايم آنژين صدري پايدار بود. روش‌ها: تعداد 24 داوطلب با علايم آنژين صدري پايدار و ميانگين سن 6.2 ± 55.4 سال (محدوده‌ي 65-45 سال) انتخاب و به صورت متقاطع در دو نوبت صبح (ساعت 10-8) و عصر (ساعت 5-3) با فاصله‌ي زماني حداقل 96 ساعت، تست ورزش را بر اساس شيوه‌نامه‌ي Bruce انجام دادند. با توجه به پاسخ‌هاي ايسكمي افراد (ميزان افتادگي قطعه‌ي ST در زمان فعاليت و ريكاوري، مرحله‌ي شروع تغييرات و تعداد ليدهاي نشان دهنده‌ي تغييرات) ميزان خطر ابتلا به Coronary artery disease (CAD) آزمودني‌ها به صورت منفي، مثبت با خطر پايين و مثبت با خطر زياد درجه‌بندي شد و در نهايت، ميزان خطر ابتلا به CAD و شاخص‌هاي تست ورزش (Metabolic equivalents يا METs، ضربان قلب، فشار خون، Rate-pressure product (RPP)، مدت زمان تست، مسافت طي شده و ميزان درك خستگي) در صبح و عصر با هم مقايسه شدند. يافته‌ها: آزمودني‌ها در تست ورزش عصر پاسخ ايسكمي شديدتر (افزايش افتادگي قطعه‌ي ‌ST، شروع افتادگي قطعه‌ي ST در مراحل زودتر و افزايش تعداد ليدهاي نشان دهنده‌ي تغييرات)، در نتيجه‌ي افزايش احتمال ابتلا به CAD را نشان دادند (0.050 P)، اما شاخص‌هاي تست ورزش صبح و عصر تفاوت معني‌داري نداشتند (0.05 P). نتيجه‌گيري: پاسخ ايسكمي آزمودني‌ها، به عنوان مهم‌ترين دستاورد تست ورزش تحت تأثير زمان انجام تست ورزش مي‌باشد، اما مشخص نيست كدام تست ورزش (صبح يا عصر) پيش‌گويي كننده‌ي بهتري جهت تشخيص تنگي عروق كرونري مي‌باشد و نياز به بررسي بيشتري دارد.