تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي و استقامتي بر شاخص‌هاي آپوپتوزي مردان جوان

مقدمه: آپوپتوزيس (Apoptosis)، فرايندگي است كه به تازگي مورد توجه محققان علوم ورزشي نيز قرار گرفته است؛ چرا كه مشاهده شده است كه در زمان ورزش، علاوه بر نكروز، آپوپتوز نيز رخ مي‌دهد. از اين رو، تحقيق حاضر طراحي شد تا سازگاري احتمالي فرايند آپوپتوز را بعد از هشت هفته تمرين مقاومتي و استقامتي بررسي و مقايسه كند. روش‌ها: تعداد 21 دانشجوي خوابگاهي پسر به طور تصادفي در سه گروه تمرين استقامتي، مقاومتي و شاهد تقسيم شدند. تمرينات به مدت هشت هفته و با توالي سه جلسه در هفته اجرا شد. قبل و بعد از دوره‌ي تمريني، نمونه‌ي خوني گرفته شد و مقادير BCI2 و BAX با روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري One-way ANOVA در سطح معني‌داري 0.05 P تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: تفاوت معني‌دار در تغييرات عامل BCI2 بين سه گروه (0.002 = P) وجود داشت؛ به نحوي كه بين گروه استقامتي با گروه شاهد (0.002 = P) و گروه استقامتي با گروه مقاومتي (0.014 = P) تفاوت معني‌داري وجود داشت، اما بين گروه مقاومتي با گروه شاهد (0.770 = P) تفاوت معني‌داري وجود نداشت، اما براي BAX (0.216 = P) و نسبت BCL-2/BAX (0.092 = P) تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: تحقيق حاضر نشان داد كه هشت هفته تمرين ورزشي صرف ‌نظر از نوع آن، باعث ايجاد تأثيرات مثبت در عوامل آپوپتوزي مي‌گردد. نوع تمرين نيز در ميزان و نوع تغييرات مؤثر مي‌باشد. از اين رو، به نظر مي‌رسد داشتن تمرين ورزشي منظم با شدت متوسط مهم‌تر از نوع آن در ارتباط با سيستم آپوپتوزي در بدن باشد.