بررسي مقايسه‌اي تأثير سلگزان با بانداژ كشي و بانداژ كشي به تنهايي در پيش‌گيري از ترومبوز وريدهاي عمقي اندام‌هاي تحتاني در بيماران تحت عمل جراحي ستون فقرات همراه با وسيله‌گذاري

مقدمه: اين مطالعه، به منظور تعيين تأثير پيش‌گيرانه‌ي سلگزان از بروز ترمبوز وريدهاي عمقي اندام‌هاي تحتاني در بيماران تحت اعمال جراحي ستون فقرات همراه با وسيله‌گذاري انجام شد. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 300 بيمار تحت عمل جراحي ستون فقرات در دو گروه 150 نفره توزيع شدند. به گروه مورد، علاوه بر بستن بانداژ كشي، روزانه 1 ميلي‌گرم/كيلوگرم آمپول سلگزان تا زمان بستري مطلق، تزريق گرديد و در گروه شاهد، از بانداژ كشي به تنهايي استفاده شد. كليه‌ي بيماران در 14 روز بعد از عمل، تحت پي‌گيري قرار گرفتند و بروز ترومبو آمبولي در دو گروه تعيين و مقايسه گرديد. يافته‌ها: در طي مدت مطالعه، 4 بيمار مبتلا به ترومبوز وريدهاي عمقي گرديدند كه 3 نفر (2 درصد) آن‌ها از گروه شاهد (باند كشي) و 1 نفر (0.7 درصد) از گروه مورد (باند كشي + تزريق سلگزان) بودند، اما بروز Deep vein thrombosis (DVT) در دو گروه پيش‌گفته معني‌دار نبود (0.620 = P). ميانگين حجم خونريزي در دو گروه شاهد و مورد به ترتيب 7.7 ± 163.0 و 8.3 ± 203.4 ميلي‌ليتر بود و حجم خونريزي در بيماران گروه مورد به طور معني‌داري بيشتر بود (0.001 P). نتيجه‌گيري: در مطالعه‌ي حاضر، تفاوت معني‌داري بين دو گروه تحت پيش‌گيري از ترومبوز وريدهاي عمقي با باند كشي و باند كشي + سلگزان مشاهده نشد. همچنين، مطالعه‌اي كه تأثير قطعي اين دارو را در پيش‌گيري از بروز ترومبوز وريدهاي عمقي و ترومبو آمبولي اثبات نمايد، به انجام نرسيده است. از اين رو، پيشنهاد مي‌گردد مطالعات بيشتر با حجم نمونه‌ي بالاتري جهت تعيين تأثير سلگزان در پيش‌گيري از ترومبوز وريدهاي عمقي انجام گيرد.