بررسي فراواني Apnea‌ي انسدادي وابسته به وضعيت (Positional) بر حسب عوامل پايه و باليني در بيماران مبتلا به Apnea‌ي انسدادي خواب

مقدمه:اين مطالعه‌ به ارزيابي شيوع فراواني و ‌شدت Apneaي وضعيتي در مبتلايان به Apneaي انسدادي خواب (Obstructive sleep apnea يا OSA) پرداخت. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي آينده‌نگر، 130 نفر از بيماران مبتلا‌ به OSA مراجعه ‌كننده به مركز تحقيقات بيماري‌هاي خواب ‌بامداد اصفهان در سال‌هاي 96-1395 بررسي شدند. اطلاعات‌ دموگرافيك و باليني و نوع Apneaي بيماران (وضعيتي و غير وضعيتي) و نتايج پلي‌سومنوگرافي در چك‌ليست ثبت‌ و تجزيه و تحليل آماري شد. يافته‌ها: از 130 بيمار مبتلا ‌به OSA، 70.8 درصد به Apneaي غيروضعيتي و 29.2 درصد به Apneaي وضعيتي [4 نفر (3.1 درصد) در زير گروه ‌1، 12 نفر (9.2 درصد) در زير گروه ‌2 و 22 نفر (16.9 درصد) در زيرگروه ‌3] مبتلا بودند. عواملي نظير نمايه‌ي توده‌ي بدني، شاخص Apnea-Hypopnea (Apnea-hypopnea index يا HI‌A) طاق‌باز و به‌پهلو، تعداد‌ دفعات Apnea در طول ‌خواب و تعداد دفعات ‌افت ‌درصد اشباع ‌اكسيژن بين سه زير گروه Apneaي وضعيتي و Apneaي غيروضعيتي اختلاف‌ معني‌داري ‌داشتند (0.050 P). نتيجه‌گيري: مطابق با نتايج مطالعه‌ي حاضر، مي‌توان گفت AHI كلي و در حالت طاق‌باز و به‌پهلو در بيماران Positional obstructive sleep apnea (POSA) نسبت به بيماران Non-POSA بيشتر بوده است؛ به طوري كه نشان داده شده كه بيماران با OSA شديد، بيشتر احتمال دارد كه POSA‌ داشته باشند. بنابراين، با شناسايي زودهنگام اين بيماري، مي‌توان با درمان‌هاي راحت و قابل اجرايي نظير تغيير وضعيت خواب، اين بيماري را در سطوح اوليه كنترل و درمان نمود.