مقايسه‌ي تأثير اسيتالوپرام و دارونما بر كيفيت زندگي و علايم افسردگي در بيماران مبتلا به سرطان سينه با ماستكتومي

مقدمه: اين مطالعه، با هدف بررسي اثر اسيتالوپرام (Escitalopram) بر علايم افسردگي و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سرطان سينه كه تحت ماستكتومي قرار گرفته بودند، در مقايسه با دارونما انجام شد. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي باليني دو سو كور تصادفي، ابتدا 72 بيمار از نظر شرايط ورود به مطالعه مورد ارزيابي قرار گرفتند. با در نظر گرفتن معيارها، در نهايت 64 نفر از زنان 65-18 ساله با تشخيص سرطان سينه و با راديكال ماستكتومي تعديل شده (Modified radical mastectomy)، به طور تصادفي در دو گروه مورد (32 نفر) و شاهد (32 نفر) قرار گرفتند. در گروه اسيتالوپرام، دارو با دز 10 ميلي‌گرم روزانه شروع شد و بعد از يك هفته، به 20 ميلي‌گرم روزانه رسيد و تا هفته‌ي دوازدهم ادامه يافت. ارزيابي بيماران با پرسش‌نامه‌هاي Depression anxiety stress scales (DASS) و World Health Organization quality of life-brief questionnaire (WHO QOL-BREF questionnaire) در هفته‌هاي 0، 2، 8 و 12 صورت گرفت. يافته‌ها: در ارزيابي كيفيت زندگي، زير مقياس‌هاي سلامت روان‌شناختي، روابط اجتماعي، سلامت محيط و سلامت عمومي در هفته‌هاي 2، 8 و 12 به صورت معني‌داري از گروه شاهد بالاتر بود (0.05 P). به علاوه، در تحليل درون گروهي براي گروه مورد، تفاوت مقادير ميانگين زير مقياس‌هاي سلامت جسماني، سلامت روان‌شناختي، روابط اجتماعي، سلامت محيط و سلامت عمومي معني‌دار گزارش شد (0.01 P). نتيجه‌گيري: شروع اسيتالوپرام با دز روزانه‌ي 10 ميلي‌گرم و افزايش تدريجي آن به 20 ميلي‌گرم روزانه در بيماران غير افسرده‌ي مبتلا به سرطان سينه با ماستكتومي، ممكن است در پيش‌گيري از علايم افسردگي و بهبود كيفيت زندگي در قياس با دارونما مؤثر باشد.