بررسي پيامد بارداري در مادران مبتلا به ديابت حاملگي با و بدون سابقه‌ي ابتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك

مقدمه: ديابت بارداري و سندرم تخمدان پلي‌كيستيك (Polycystic ovary syndrome يا PCOS)، شايع‌ترين اختلال در دوران باروري است كه موجب بروز عوارض در مادر و جنين مي‌گردد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين عوارض مادري و نوزادي در مادران مبتلا به ديابت حاملگي با و بدون سابقه‌ي ابتلا به (PCOS) بود. روش‌ها: اين مطالعه، يك مطالعه‌ي مورد- شاهدي بود كه طي آن، 134 زن باردار مبتلا به ديابت حاملگي با يا بدون سابقه‌ي ابتلا به PCOS بستري در بخش زايمان بيمارستان امام خميني اهواز طي سال‌هاي 96-1395 انتخاب و به دو گروه 67 نفر مورد (با سابقه‌ي ابتلا به PCOS) و شاهد تقسيم شدند. اطلاعات مورد نياز شامل اطلاعات جمعيت‌شناختي، عوارض مادري (پره‌اكلامپسي، پارگي كيسه‌ي آمنيوتيك، آب‌ريزش و غيره) و نوزادي (كاهش رشد داخل رحمي، بستري در Neonatal intensive care unit يا NICU) از پرونده‌ها استخراج و در پرسش‌نامه‌ها ثبت شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون‌هاي آماري با نرم‌افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: از بين پيامدهاي بارداري در زمينه‌ي نوزاد، كاهش رشد جنين در داخل رحم (0.360 = P) و بستري در بخش NICU (0.473 = P) و در زمينه‌ي مادر نيز پارگي زودرس كيسه‌ي آمنيوتيك (0.530 = P) و آب‌ريزش (0.610 = P) در دو گروه مورد و شاهد تفاوت آماري معني‌داري نداشت، اما از نظر پره‌اكلامپسي بين دو گروه تفاوت آماري معني‌داري ديده شد (0.001 P). با استفاده مدل Logistic regression، متغيرهاي وزن مادر (0.007 = P)، سابقه‌ي ديابت بارداري (0.018 = P) و سن مادر (0.040 = P) توانستند حدود 25 درصد از متغير وابسته را پيش‌بيني كنند. نتيجه‌گيري: نتايج، نشان دهنده‌ي تأثير سابقه‌ي ابتلا به PCOS در حضور Gestational diabetes mellitus (GDM) در ايجاد عارضه‌ي پره‌اكلامپسي، زايمان زودرس و افزايش زايمان سزارين در مادران است، اما اين سندرم، بر ساير عوارض مادري و نوزادي مورد مطالعه بي‌تأثير است.