عوامل مساعد كننده‌ي افت اشباع اكسيژن شرياني حين و پس از عمل جراحي در واحد مراقبت‌هاي بعد از بيهوشي

مقدمه: هدف از انجام اين مطالعه، بررسي عواملي بود كه حين و پس از عمل جراحي در واحد مراقبت‌ بعد از بيهوشي باعث افت اشباع اكسيژن در بيمار مي‌شد. روش‌ها: در مطالعه‌ي مشاهده‌اي حاضر، عواملي نظير دماي بدن، فشار خون سيستول، دياستول و متوسط شرياني، تعداد تنفس، تعداد نبض، اشباع اكسيژن حين و پس از عمل جراحي، عوامل نياز به استفاده از Nitrous oxide (N2O) و نياز به فشار مثبت انتهاي بازدمي (Positive end-expiratory pressure يا PEEP)، حجم مايع مورد نياز براي هر بيمار، ميانگين خون از دست رفته‌ي بيمار، فراورده‌ي خوني مورد استفاده، نوع داروهاي بيهوشي، مدت زمان جراحي و محل عمل جراحي بر روي بدن در طي جراحي، خروپف (Snoring)، وجود درد و شدت آن پس از جراحي، جمع‌آوري و ثبت گرديد. بيماران بر اساس ابتلا يا عدم ابتلا به افت اشباع اكسيژن خون در ريكاوري، به دو گروه دچار افت اشباع اكسيژن خون و بدون افت اشباع اكسيژن خون تقسيم شدند. سپس، متغيرهاي ياد شده بين دو گروه مقايسه گرديد. يافته‌ها: در اين مطالعه، 500 بيمار شركت داده شدند. 50 نفر از آن‌ها (10 درصد) در اتاق بهبودي افت اشباع اكسيژن را تجربه كردند و 445 نفر (89 درصد) دچار افت اشباع اكسيژن نشدند. در ارتباط با 5 بيمار (1 درصد) وضعيت افت درصد اشباع اكسيژن مشخص نشد. عواملي كه به صورت معني‌داري در گروه دچار افت اشباع اكسيژن بالاتر بودند، شامل تعداد نبض حين جراحي (0.009 = P)، ميانگين حجم مايع مصرفي حين عمل جراحي (0.029 = P)، وجود درد (0.001 = P) و شدت آن (0.001 = P) و خروپف (0.020 = P) بودند. ارتباط معني‌داري بين افت اشباع اكسيژن و جراحي روي ناحيه‌ي قفسه‌ي ‌سينه (60 درصد)، قسمت فوقاني شكم (40 درصد) و جراحي ستون مهره‌ها (39 درصد) وجود داشت (0.001 = P). نتيجه‌گيري: متغيرهاي تعداد نبض طي عمل جراحي، حجم مايع مصرفي طي جراحي، استفاده از N2O، عدم استفاده از PEEP، درد و شدت آن و خرخر در واحد مراقبت بعد از بيهوشي و محل عمل جراحي با افت اشباع اكسيژن همراهي دارند.