بررسي مقايسه‌اي تأثير لوله‌گذاري داخل تراشه در سه روش دهاني، بيني با كمك پنس مگيل و بيني بدون كمك پنس مگيل بر ضربان قلب و فشار خون در بيماران تحت اعمال جراحي فك و صورت

مقدمه: هدف ازانجام اين مطالعه، بررسي مقايسه‌اي تأثير لوله‌گذاري داخل تراشه در سه روش دهاني، بيني با كمك پنس مگيل و بيني بدون كمك پنس مگيل بر ضربان قلب و فشار خون در بيماران تحت اعمال جراحي فك و صورت بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني يك سو كور تصادفي، 96 بيمار كه تحت اعمال جراحي فك و صورت بودند، به صورت تصادفي به سه گروه لوله‌گذاري تراشه از طريق دهان و از بيني با و يا بدون استفاده از پنس مگيل تقسيم شدند. ضربان قلب و فشار خون در بيماران قبل از لوله‌گذاري و دقايق 0، 1، 2، 5 و 10 بعد از لوله‌گذاري و عوارض بعد از لوله‌گذاري مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: بين سه گروه اختلاف معني‌داري بر اساس ضربان قلب، فشار خون سيستول و دياستول وجود نداشت (0.05 P براي همه‌ي موارد). زخم گلو در گروه لوله‌گذاري از طريق دهان و اپيستاكسي در گروه لوله‌گذاري از طريق بيني بدون استفاده از مگيل به صورت معني‌داري بيشتر از ساير گروه‌ها بود (0.05 P). همچنين، طول مدت زمان لوله‌گذاري در روش دهاني به طور معني‌داري كمتر از ساير روش‌ها بود (0.05 P). نتيجه‌گيري: هر سه روش دهاني، بيني با كمك پنس مگيل و بيني بدون كمك پنس مگيل، به يك ميزان باعث تغييرات ضربان قلب و فشار خون مي‌شوند و تنها تفاوت اين سه روش در ايجاد عوارض جانبي بعد از لوله‌گذاري است.