تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر گيرنده‌ي كينازي سرين/ترائونين نوع 2 بتا و سطوح پلاسمايي عامل متمايز كننده‌ي رشد 11 و 8 در هايپرتروفي فيزيولوژيك قلب Ratهاي نر نژاد Wistar

مقدمه: تمرينات ورزشي از طريق تغيير غلظت عوامل رشدي و گيرنده‌هاي آن‌ها مي‌تواند بر هايپرتروفي فيزيولوژيك قلب (كه براي عملكرد قلب مطلوب است) تأثير داشته باشد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر گيرنده‌ي كينازي سرين/ترائونين نوع 2 بتا (ActRIIB) و سطوح پلاسمايي عامل متمايز كننده‌ي رشد 11 (Growth differentiation factor 11 يا GDF11) و عامل متمايز كننده‌ي رشد 8 (GDF8) در هايپرتروفي فيزيولوژيك قلب RATهاي نر نژاد Wistar بود. روش‌ها: تعداد 14 سر موش صحرايي Wistar نر 3 ماهه پس از طي دوره‌ي آشناسازي، به صورت تصادفي به 2 گروه 7تايي شاهد و مورد تقسيم شدند. تمرين مقاومتي شامل هشت هفته و هفته‌اي 5 جلسه صعود از يك نردبان 1 متري بود. GDF11 و GDF8 پلاسما به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و ActRIIB بافت بطن چپ به روش Immunohistochemistry (IHC) اندازه‌گيري شد. داده‌‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Independent t و Mann-Whitney تجزيه و تحليل شدند. 0.050 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: مقايسه‌ي بين گروهي، اختلاف معني‌داري بين گروه‌‌هاي مورد و شاهد در متغيرهاي وزن قلب (0.004 = P)، نسبت وزن قلب به وزن بدن (0.045 = P)، سطوح پلاسمايي GDF11 (0.001 = P) و GDF11/GDF8 (0.015 = P) نشان داد، اما اختلاف معني‌داري در متغيرهاي ActRIIB (0.768 = P) و GDF8 (0.295 = P) مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر، به نظر مي‌رسد تمرين‌هاي مقاومتي با اثرات مطلوب بر عوامل رشدي يك راهبرد مهم در جهت هايپرتروفي فيزيولوژيك قلبي باشد.