ترجمه و روان‌سنجي مقياس سنجش استيگماي درك شده‌ي ناباروري

مقدمه: ناباروري و استيگماي ناشي از آن، يكي از چالش‌هاي آسيب‌رسان به سلامت باروري است. اين مطالعه، با هدف روان‌سنجي مقياس استيگماي درك شده در زنان نابارور انجام شد. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر، يك پژوهش روش شناختي با طرح توصيفي مقطعي است. مقياس سنجش استيگماي درك شده‌ي ناباروري با استفاده از روش ترجمه‌ي برگشتي به نسخه‌ي فارسي ترجمه شد. سپس، 200 نفر از زنان مراجعه كننده به مركز باروري و ناباروري اصفهان و داراي معيارهاي ورود به مطالعه با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس مورد بررسي قرار گرفتند. اعتبار ساختاري ابزار با روش تحليل عامل اكتشافي و تأييدي و محاسبه‌ي شاخص‌هاي نيكويي برازش محاسبه گرديد. ثبات دروني و بيروني پرسش‌نامه به ترتيب با استفاده از ضريب Cronbach s alpha و شاخص درون خوشه‌اي بررسي شد. يافته‌ها: روايي سازه‌ي پرسش‌نامه با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي به دست آمد كه سه عامل با ارزش ويژه‌ي بيشتر از يك را نشان داد. سه عامل استخراجي، 57.09 درصد از كل واريانس پرسش‌نامه را تبيين كردند. برازش مدل سه عاملي بر اساس شاخص‌هاي نيكويي برازش در حد مطلوب تأييد شد. پايايي مقياس شامل ضريب Cronbach s alpha 0.72 و همبستگي درون خوشه‌اي 0.97 (0.99-0.68 :Confidence interval يا CI 95 درصد) تأييد گرديد. نتيجه‌گيري: ويژگي‌هاي روان‌سنجي اين پرسش‌نامه مناسب بود و اين پرسش‌نامه، مي‌تواند در پژوهش‌هاي آتي در افراد نابارور به عنوان يك مقياس روا و پايا جهت سنجش استيگماي ناباروري مورد استفاده قرار گيرد.