اثر تجويز داخل صفاقي نانوكامپوزيت ZnO-Chitosan بر آسيب كبدي در موش صحرايي

مقدمه: كاربرد نانوكامپوزيت‌ها در پزشكي و صنعت در حال افزايش است. مطالعه‌ي حاضر، با هدف بررسي اثر نانوكامپوزيت ZnO-Chitosan بر آسيب بافت كبد در موش صحرايي انجام شد. روش‌ها: 32 سر موش صحرايي نژاد Wistar به چهار گروه مساوي شامل يك گروه شاهد سالم و سه گروه تيمار شده تقسيم شدند. گروه‌هاي تيمار محلول حاوي 80، 160 و 320 ميلي‌مول/ميلي‌ليتر از نانوكامپوزيت ZnO-Chitosan را براي 28 روز به‌صورت تزريق داخل صفاقي دريافت كردند. براي گروه شاهد، سرم فيزيولوژي تجويز شد. در پايان آزمايش، از قلب موش‌ها خون‌گيري شد و ميزان آنزيم‌هاي آسپارتات آمينوترانسفراز (AST) و آلانين آمينوترانسفراز (ALT) به‌عنوان شاخصي از آسيب كبدي اندازه‌گيري شد. همچنين، نمونه‌هاي بافت كبد براي بررسي هيستوپاتولوژيك و نمونه‌هاي بافت مغز براي سنجش مالون دي‌آلدئيد به عنوان شاخص استرس اكسيداتيو اخذ شد. يافته‌ها: افزايش معني‌داري در ميانگين تغييرات ALT در گروهاي تيمار شده با 160 و 320 ميلي‌مول نانوكامپوزيت ZnO-Chitosan در مقايسه با گروه شاهد سالم مشاهده گرديد (0.05 P)، اما ميزان AST در گروه‌هاي تيمار شده اختلاف معني‌داري را نشان ندادند (0.05 P). در بررسي‌هاي بافت‌شناسي در دز 320 ميلي‌مول از نانوكامپوزيت ZnO-Chitosan، نكروز و اتساع سينوزوئيد كبدي مشاهده شد. مالون دي‌آلدئيد مغز در گروه‌هاي آزمايشي تفاوت معني‌داري نداشت. نتيجه‌گيري: تجويز نانوكامپوزيت ZnO-Chitosan مي‌تواند سطح برخي آنزيم‌هاي كبدي را افزايش دهد. اين تركيبات به احتمال زياد سمي هستند و مصرف آن‌ها در پزشكي و صنعت بايد محدود شود.