مديريت بحران شهري و تخليه اضطراري جمعيت در مدارس ناحيه دو آموزشي كلانشهر اصفهان

Urban Crisis Management and Population Emergency Evacuation in Schools of Isfahan Educational Secondary District

هدف از انجام اين مقاله، بررسي ميزان تاب­آوري (مقاومت و انعطاف­پذيري) در بحران­هاي احتمالي و هم­چنين بهره­مندي مدارس ناحيه دو آموزشي كلانشهر اصفهان از شاخص­هاي مديريتي تأثيرگذار در برنامه­ريزي و مديريت بحران و عمليات تخليه اضطراري جمعيت است. روش پژوهش: روش تحقيق در پژوهش حاضر، كاربردي، پيمايشي- تحليلي است. بعد از مطالعه كامل جامعه آماري و جمع­آوري اطلاعات به صورت ميداني در طي پنج ماه؛ طبقه­بندي، محاسبه و ترسيم نمودار در نرم­افزار SPSS و فرمول­هاي رياضي انجام گرفت و در نهايت تحليل­ها مكتوب شد. نقشه­ها نيز با استفاده از GIS ترسيم شده­اند. يافته­ها: مدارس مورد مطالعه در بخش شاخص­هاي بنيادين داراي وضعيت مناسبي نيستند و آسيب­پذيري آنها در سوانح و بحرانهاي احتمالي بالاست. در ميان ده شاخص­هاي بنيادين، فقط وضعيت توزيع جمعيت و سيستم گرمايشي مناسب است و هشت شاخص ديگر نامناسب مي­باشد. از ميان 142 مدرسه ناحيه دو، تنها 33 مدرسه داراي استاندارد مديريتي بوده و 109 مدرسه هيچگونه استانداردي ندارند. وضعيت برخورداري همان 33 مدرسه نيز مناسب نيست و در ده شاخص مديريتي، ميزان بهره­مندي در هفت شاخص متوسط به پايين، نامناسب و بسيار نامناسب است. نتيجه­گيري: نتايج تحقيق نشان مي­دهد كه ميزان تاب­آوري مدارس ناحيه دو آموزشي اصفهان با توجه به شاخص­هاي بنيادين پايين مي­باشد. از سوي ديگر، ميزان بهره­مندي مدارس از شاخص­هاي مديريتي نيز ضعيف بوده و اين ضعف آنها را در بحرانهاي احتمالي به­شدت آسيب­پذير كرده است. وضعيت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالي با در نظر گرفتن يكپارچه شاخص­ها (مجموع شاخص­هاي بنيادين و مديريتي) نامناسب، آسيب­پذير و بحراني است.

Introduction and aim of research: the aims of this paper are the assessment of Isfahan educational secondary district schools in resistance process (resilient and flexible) on probable disaster and having main managerial indicator in planning and management of disaster and Population Emergency Evacuation. Research method: research method in the paper is Field work and analysis. Classification, computing and charting in SPSS and by mathematical formula after the survey of statistical society and collecting data from field on five months. Finally, the analysis of data has been written and maps were prepared by Arc GIS. Results: Reviewed schools are not in suitable situation due to the fundamental indicators and therefore are very vulnerable in disaster event. In ten fundamental indicators, only population distribution and heating systems are appropriate and the eight indicators are not appropriate. Among the 121 schools, just 33 schools have management standards and 109 schools have nothing standards. Even management standards of 33 schools have not enough rates. In ten management indicators, the benefit rates of seven indicators are medium, inappropriate and critical. Conclusions: Results of research show that resilience of school in Isfahan educational secondary districts due to fundamental indicators is low. On the other hand, benefit rates of management indicators is also weak and this weakness has severely damaged them in potential disasters. Eventually, the situation of schools in statistical society isinappropriate, vulnerable and critical due to integrated indicator (two fundamental and management indicators).