بومي‌سازي تجارب مديريتي شهر پاريس در حوزه سلامت شهري

Localization of Paris city management experiences in urban health

طبق تعريف سازمان جهاني بهداشت، سلامت در ابعاد متفاوت خود (جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي) فرآورده يا برساخته از زمينه ­هاي محيطي و اجتماعي و فرهنگي جامعه است. بنابراين هدف از اين پژوهش بهره­بردن از تجارب و سوابق فعاليت­ هاي سلامت محور شهر پاريس، براي ارتقاء سطح فعاليت ­هاي شهر تهران در اين حوزه و فائق آمدن بر ضعف ­ها و چالش ­هاي مديريتي دراين زمينه است. روش پژوهش: در اين تحقيق با استفاده از روش مصاحبه ­­ي ساختار يافته، اصول و شاخص ­هاي استخراج شده از تجارب موفق شهر پاريس در حوزه سلامت شهري بومي­ سازي شده ­اند. در اين روش صاحب نظران و متخصصين و ذينفعان امر در مورد اين اصول نظر داده و قابليت كاربرد آنها را در شهر تهران مشخص كرده ­اند. يافته ­هاي پژوهش: وضعيت كنوني شهر تهران نسبت به شاخص­ هاي مطالعاتي حوزه­ ي سلامت شهر پاريس در برخي موارد ضعيف، متوسط و خوب ارزيابي شده­ است. ميزان يا قابليت كاربرد اين اصول نيز در شهر تهران از نظر مصاحبه شونده ­ها به تفكيك هر يك از اين شاخص­ها و اصول، متفاوت بوده و براي ارئه­ ي راهبردها و راهكارهاي پيشنهادي در قالب يك الگوي مديريتي، تجارب موفق شهر پاريس و مباني تحقيق كه در بخش نظري مطرح شده، مبناي بررسي قرار گرفته است. نتيجه ­گيري: انطباق عملكرد مديريت سلامت شهر تهران با تجارب شهر پاريس در اين حوزه، تناسب چشمگيري ندارد. از بين ابعاد چهار گانه الگوي پيشنهادي تنها بعد محيطي وضعيت مناسبي دارد. بعد اجتماعي وضعيت متوسط و دو بعد اقتصادي و مديريت و برنامه ­ريزي ضعيف هستند.

Introduction and objective: According to the definition of the World Health Organization, health in its various dimensions (physical, psychological, social and spiritual) is based on the environmental, social and cultural context of society. Therefore, the purpose of this study is to use the experiences and records of the health-centered activities of the city of Paris to promote Tehran's activities in this area and to overcome the weaknesses and management challenges in this regard. Methodology: by using the structured interview in this research, the principles and indicators were extracted from successful experiences of the city of Paris, which have been localized in the area of urban health. In this way, experts and stakeholders have considered these principles and their applicability in Tehran. Findings: The current status of Tehran is poorly, moderately well evaluated in some areas of the study of health in the city of Paris. The extent or applicability of these principles in Tehran is different from the viewpoint of the interviewees, in terms of each of these indicators and principles, and to provide suggested strategies and solutions in the form of a management model, the successful experiences of the city of Paris and The research foundations in the theoretical part have been reviewed. Conclusion: The adaptation of the performance of Tehran's health management with the experiences of the city of Paris in this area is not significantly proportional. From the four dimensions of the proposed pattern, only the environmental dimension is appropriate. The social dimension is moderate and two dimensions are economic and management and planning are weak.