پست مدرنيسم و هويت سيال فمينيسم

Postmodernism and Indeterminate Identity of Feminism

بررسي هويت جنسيتي در گفتمان فمينيسم و فضاي پست مدرن، با بهره گيري از نظريه آنتوني گيدنز در باب هويت در كتاب «تجدد و تشخص» و «پيامدهاي مدرنيته» موضوع اين مقاله است. با مطالعه پژوهش هاي زياد و اهداف و شعارهاي فمينيست ها مي توان گفت كه تمام فعاليت ها و اقدامات ها فمينيست ها نه در دستيابي به قدرت و اقتصاد بلكه در راستاي شكستن چارچوب هاي هويت متصلب، ايستا و متأثر از عوامل مختلف محيطي، اجتماعي و فرهنگي و حتي سياسي و اقتصادي بوده است كه در قالب اقتضاء و ذاتي جنس بيولوژيكي به جامعه در درجه اول و در مرحله بعد به زنان باورانده شده است تا آنجا كه به ذهن فرد خطور نمي كرد كه مي توان هويت را بازتعريف و بازخواني كرد. در فضاي پست مدرن و انكار فراروايت ها، هويت نيز از جمله مقولاتي بود كه به سياليت مورد نظر فمينيست ها دست يافت. حال آيا با وجود تحقق فضاي پست مدرن، گفتمان فمينيستي چيز جديدي براي طرح و بحث خواهد داشت كه مهمتر از هويت باشد، يا بايد در اين فضا پرونده فمينيسم را بست.

This article attempts to examine the gender identity within post-modern and feminist discourse based on Anthony Giddens theory about identity in his works "Modernity and self-indentity" and "The Consequences of Modernity". By studying lots of research and concerning on feminist goals and slogans we can say that all of their actions were not in pursuit of power and economy but to break the rigid, static frameworks of identity which have been influenced by various environmental, social, cultural and even political and economic factors, has been inspired at first on all people and at the second to women as a nature of biological sex, As far as the mind does not come out that can redefined and revised identity. Rejection of meta_narratives in the postmodern, identity was one issues that achieve fluidity which was feminist aim. So now the question is that despite the realization of postmodern is there any new thing that is more important than identity and feminist can bring it out or we have to close feminist case.